Suche Czuby i Goryczkowa Czuba czyli z Czerwonych Wierchów na Kasprowy Wierch

manawpodrozy.pl 1 tydzień temu

Zdjęcie: Suche Czuby

Suche Czuby i Goryczkowa Czuba to szczyty znajdujące się między Czerwonymi Wierchami a Kasprowym Wierchem. Przez ich zbocza biegnie jeden z najbardziej malowniczych szlaków w Tatrach Zachodnich. Prowadzi on wzdłuż polsko-słowackiej granicy. Stanowi niejako przedłużenie trasy poprowadzonej granią Czerwonych Wierchów. Uwaga! Szlak jest dość mocno eksponowany i znajdują się na nim niewielkie trudności techniczne.

Trasa: Kuźnice – Kuźnice | mapa-turystyczna.pl

Kuźnice – tu rozpoczynamy wędrówkę

Kuźnice to tatrzańskie centrum turystyczne. Rozpoczyna się tu wiele popularnych szlaków, którymi można dostać się, m.in. na Nosal, Halę Gąsienicową, Kasprowy Wierch, czy Halę Kondratową, a dalej na Czerwone Wierchy i Giewont. W Kuźnicach znajduje się także dolna stacja kolejki linowej prowadzącej na najbardziej znaną górę w Polsce, czyli Kasprowy Wierch. Do Kuźnic można dojść pieszo z centrum Zakopanego (ok. 3 kilometry) lub dojechać komunikacją miejską oraz prywatnymi busami.

Kuźnice założono w XIX wieku. Budowa tutaj zabudowań miała związek z hutą, jaka prężnie działała w tym miejscu. Warto wspomnieć, iż należała ona do największych hut funkcjonujących w XIX wieku na terenie całej Galicji. Gdy huta nieco podupadła zaczęły tu działać budynki uzdrowiskowe, instytucje kulturalne, a choćby i szkoła. Pozostałością po nich są piękne, zabytkowe budynki. Aktualnie należą one do Tatrzańskiego Parku Narodowego, który udostępnia je turystom do zwiedzania.

Niebieskim szlakiem na Halę Kondratową

Swoją wędrówkę na Suche Czuby i Goryczkową Czubę rozpoczynamy w Kuźnicach. Wybieramy tu szlak niebieski, który zaprowadzi nas na Halę Kondratową. Trasa ta jest łatwa i nie powinna sprawić większych trudności. W swoim początkowym biegu (do Polany Kalatówki) szlak, którym wędrujemy zwany jest Drogą Brata Alberta. Wszystko dlatego, iż Albert Chmielowski, czyli św. Brat Albert spędził tu wiele lat swojego życia i wielokrotnie wędrować tą ścieżką. Z jego inicjatywy wybudowano także klasztor Albertynek, do którego docieramy do po 15 minutach od Kuźnic.

Klasztor Albertynek wzniesiono pod koniec XIX wieku. Za jego architekturę odpowiadał sam Stanisław Witkiewicz. Budynek klasztoru charakteryzuje się jednak surowością i celowo został pozbawiony charakterystycznych dla stylu zakopiańskiego zdobień. Tuż obok klasztoru znajduje się pustelnia oraz cela św. Brata Alberta. Klasztor Albertynek początkowo miał służyć zakonowi Albertynów. Ci jednak podarowali swój pierwotny obiekt siostrom Albertynkom, a sami wybudowali nowy klasztor na leżącej nieopodal Śpiącej Górze (1184 m n.p.m.). Dojdziemy do niego po 20 minutach od klasztoru Albertynek, kierując się żółtym szlakiem.

Tuż za klasztorem Albertynek znajduje się punkt kasowy Tatrzańskiego Parku Narodowego. Za wejście na teren Parku musimy uiścić opłatę. Dalej niebieski szlak, którym wędrujemy rozdwaja się. Mamy możliwość podążyć do Hotelu Górskiego PTTK. Położony jest on na Polanie Kalatówki, która już na początku XX wieku była ważnym ośrodkiem szkoleniowym dla narciarzy. W związku z tym w latach 1911-1912 zbudowano tu pierwsze schronisko. Obiekt hotelowy, który możemy dzisiaj oglądać wzniesiono natomiast w 1939 roku w związku z koniecznością zapewnienia bazy noclegowej dla sportowców, którzy mieli brać udział w mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Dzisiaj Hotel Kalatówki oprócz oferty noclegowej oferuje również restaurację.

Jeśli nie mamy potrzeby korzystania z oferty Hotelu Kalatówki możemy wybrać wariant szlaku niebieskiego prowadzący dołem Polany Kalatówki. Po 15 minutach oba warianty łączą się ze sobą i prowadzą dalej na Halę Kondratową. Szlak za Polaną Kalatówki robi się nieco węższy i stromszy. Prowadzi dodatkowo po kamiennych stopniach. Pokonanie tego fragmentu trasy zajmie nam ok. 50 minut.

Hala Kondratowa – schronisko i niezwykła polana

Na Halę Kondratową docieramy po 1,5-godzinnym marszu z Kuźnic. Szlak ten nie należy do zbyt trudnych, więc bez problemu mogą go pokonać osoby rozpoczynające swoją przygodę z Tatrami, jak i rodziny z dziećmi. Zwłaszcza, iż Hala Kondratowa oferuje całkiem przyjemne widoki, a co równie ważne znajduje się tutaj schronisko PTTK. Pierwszy budynek schroniska na Hali Kondratowej zbudowano w 1910 roku. Został on jednak już 3 lata później zniszczony przez lawinę.

Budynek, który dzisiaj widzimy wzniesiony został w 1947 roku. Już 6 lat później został dość mocno zniszczony przez kamienną lawinę jaka zeszła ze zboczy Długiego Giewontu. Obiekt został jednak gwałtownie odbudowany. Ostatnia znacząca przebudowa schroniska na Hali Kondratowej rozpoczęła się pod koniec 2023 roku i ma zakończyć się w połowie 2025 roku.

Na Hali Kondratowej odnajdziemy sporo ławeczek i stolików, gdzie koniecznie należy zrobić sobie przerwę. Zwłaszcza, iż w trakcie posilania przed dalszą podróżą możemy oglądać niezwykłą tatrzańską panoramę. Obejmuje ona szczyty otaczające Dolinę Kondratową. Najbliżej nas znajduje się Długi Giewont (1894 m n.p.m.). Dobrze widoczna jest także Kopa Kondracka (2005 n.p.m.). Nasz wzrok przyciąga również Goryczkowa Czuba (1912 m n.p.m.), której zbocza będziemy trawersować. Spoglądając natomiast na wschód dojrzymy Kasprowy Wierch (1987 m n.p.m.) oraz wznoszącą się “nad nim” Świnicę (2301 m n.p.m.).

Trasa na Przełęcz pod Kopą Kondracką

Spod schroniska na Hali Kondratowej wraz z zielonym szlakiem maszerujemy w kierunku Przełęczy pod Kopą Kondracką (1863 m n.p.m.). Początkowo wędrujemy ścieżką przebiegającą przez Polanę Kondratową. Łagodnie wznosi się ona ku górze. Po naszej prawej stronie wyrasta potężny masyw Kopy Kondrackiej. Spoglądając nieco bardziej na prawo dostrzeżemy natomiast Giewont (1894 m n.p.m.) z 15-metrowym krzyżem na szczycie.

Po mniej więcej 30 minutach podążania ścieżką przez Dolinę Kondratową wchodzimy w bardziej stromy teren. Zakosami, mozolnie wspinamy się do góry. Im jesteśmy wyżej, tym na północy otwiera nam się coraz to bardziej rozległa panorama. Widoczne jest Zakopane, Gorce, Beskid Sądecki, Pieniny z Trzema Koronami, a także masyw Babiej Góry. Po ok. 1,5 godzinie marszu spod schroniska na Hali Kondratowej meldujemy się na Przełęczy pod Kopą Kondracką. Znajdują się tutaj ławeczki, na których można usiąść i nieco odpocząć po trudach podejścia.

Szlak przez Suche Czuby i Goryczkową Czubę na Kasprowy Wierch

Z Przełęczy pod Kondracką Kopą mamy zaledwie 15 minut drogi na najniższy z Czerwonych Wierchów – Kopę Kondracką (2005 m n.p.m.). Nasza trasa wiedzie, jednak w przeciwną stronę. Najpierw przyjdzie nam trawersować trzy szczyty Suchych Czub. Kolejno będzie to Mała Sucha Czuba Kondracka (1832 m n.p.m.), Pośrednia Sucha Czuba Kondracka (1844 m n.p.m.) oraz Wysoka Sucha Czuba Kondracka (1876 m n.p.m.). Szlak prowadzący po ich zboczach prowadzi granią, którą wiedzie polsko-słowacka granica. W większości poprowadzony on jest jednak po terenie naszych południowych sąsiadów. To ważna informacja, ponieważ akcje ratunkowe na Słowacji są płatne. Wędrując tym szlakiem należy mieć zatem wykupione dodatkowe ubezpieczenie, aby nie narażać się niepotrzebnie na dodatkowe koszty.

Szlak nie należy do trudnych, jednak trzeba uważać stawiając każdy kolejny krok. Ścieżka, którą przemierzamy jest kamienista i miejscami charakteryzuje się dużą ekspozycją. Maszerując południowymi trawersami Suchych Czub po prawej stronie mamy strome zbocza opadające do Doliny Cichej. Ponadto, na tym odcinku czeka nas jeden trudniejszy fragment całej opisanej trasy. Musimy pokonać małe skalne przejście, które jednak ubezpieczone jest metalowymi klamrami. Wędrując tym fragmentem szlaku możemy podziwiać bardzo rozległą panoramę. Obejmuje ona Tatry Zachodnie z, m.in. najwyższą Bystrą (2248 m n.p.m.), wspomnianą Dolinę Cichą, wierzchołki Tatr Niżnych, a także potężne majestatyczne szczyty Tatr Wysokich. Wśród nich najbardziej wyróżnia się Krywań (2494 m n.p.m.) ze swoją charakterystyczną sylwetką.

Dalej nasz szlak prowadzi południowym zboczem Goryczkowej Czuby (1912 m n.p.m.) po czym wyprowadza nas na Goryczkową Przełęcz (1801 m n.p.m.). Przed nami ostatni, niezwykle malowniczy trawers. Tym razem przejdziemy południowym zboczem Pośredniego Goryczkowego Wierchu (1874 m n.p.m.). Przed nami otwierają się widoki na Kasprowy Wierch (1987 m n.p.m.) oraz wznoszącą się za nim Świnicę (2301 m n.p.m.). Na prawo od niej możemy dostrzec Mięguszowieckie Szczyty, Rysy (2501 m n.p.m.) czy Wysoką (2547 m n.p.m.).

Docieramy na Przełęcz nad Zakosy (1816 m n.p.m.) skąd mamy najlepszy widok na Kasprowy Wierch z obserwatorium meteorologicznym na jego szczycie. Z przełęczy maszerujemy granią, a następnie zaczynamy mozolne podejście na Kasprowy Wierch. Po naszej lewej stronie otwiera się widok na Dolinę Goryczkową. W zimie wyznaczone są tutaj trasy narciarskie. Funkcjonuje tu również wyciąg narciarski.

Kasprowy Wierch

Po prawie 2 godzinach marszu z Przełęczy pod Kondracką Kopą stajemy na szczycie Kasprowego Wierchu (1987 m n.p.m.). To jeden z najbardziej znanych szczytów w całych Tatrach. Wszystko ze względu na zbudowaną w 1936 roku kolej linową. W ciągu zaledwie 12 minut wywozi ona tutaj turystów z Kuźnic. Mniej więcej w połowie trasy znajduje się stacja pośrednia na Myślenickich Turniach (1360 m n.p.m.), gdzie należy przejść z jednego wagonika do drugiego. Na szczycie Kasprowego Wierchu znajduje się również najwyżej położony budynek w Polsce. Ma w nim siedzibę obserwatorium meteorologiczne.

Z Kasprowego Wierchu do Kuźnic

Z Kasprowego Wierchu do Kuźnic możemy wrócić na kilka różnych sposobów. Najszybszy z nich to skorzystanie z kolejki linowej. Istnieje możliwość zakupu biletu tylko w dół w kasie na górnej stacji kolejki, bądź online (aktualny cennik znajdziesz TUTAJ). Inny wariant powrotu do Kuźnic zakłada wybór zielonego szlaku pieszego. Wiedzie on przez Myślenickie Turnie. Wybierając go do punktu startu naszej wycieczki dotrzemy po 2 godzinach i 20 minutach spokojnego marszu.

Ostatnia opcja powrotu do Kuźnic to wybór trasy przez Halę Gąsienicową. To najdłuższa i najbardziej czasochłonna z zaproponowanych opcji (3 h 15 minut). Jednak należy wspomnieć, iż wariant ten gwarantuje również najpiękniejsze widoki. Wędrując przez Halę Gąsienicową można zachwycać się wspaniałymi widokami na Kościelec, Świnicę, a także szczyty Orlej Perci. Po drodze możemy również zejść do schroniska PTTK Murowaniec i odpocząć przed dalszą podróżą. Ostatni fragment trasy to zejście do Kuźnic przez Dolinę Jaworzynki lub przez Boczań (oba warianty wymagają poświęcenia takiego samego czasu).

Jeśli znalazłeś na naszym blogu poszukiwane przez Ciebie informacje, kolejną inspirację na wycieczkę, czy odpowiedź na nurtujące Ciebie pytanie, to będziemy niezwykle wdzięczni, gdy wrzucisz nam napiwek do naszej blogowej świnki skarbonki (kliknij w poniższy obrazek). Dziękujemy!!!

Idź do oryginalnego materiału