Salon Wiosenny w GSW już czeka na zwiedzających
Salon Wiosenny w GSW to impreza, która już na dobre wpisała się w kalendarz najważniejszych imprez kulturalnych w regionie. Ta konkursowa wystawa każdego roku polega na ekspozycji twórczości opolskiego środowiska artystycznego. Za każdym razem również podczas otwarcia wystawy poznajemy najlepsze prace.
Co ważne, konkursowe prace można oglądać w tym roku na dwóch wystawach: w GSW oraz w galerii ZPAP przy Krakowskiej.
W tym roku nagrodę marszałka województwa opolskiego, czyli Grand Prix Salonu Wiosennego zdobyła Anna Stiller spod Opola, która w tym konkursie wzięła udział po raz pierwszy.
Uznanie jury zdobyła „za ciszę i spokój w chaosie codzienności – dyskretne zwrócenie uwagi na rzeczy znikające w intymnej i subtelnej formie”.
Śmieci czy nie śmieci?
– Prezentuję tu takie przydomowe skarby. To rzeczy znalezione w mojej najbliższej przestrzeni. A mieszkam od paru lat w starym domu po moich dziadkach. Tak naprawdę wciąż jeszcze tam sprzątam i cały czas coś interesującego wygrzebuję – mówiła „Opolskiej” Anna Stiller, zwyciężczyni „Salonu”.
– Znajdując różne takie stare rzeczy można zadać sobie pytanie, czy to już śmieć, kiedy nim się staje czy to może ja nadaję mu jakąś wartość. Ja natomiast zwracam na te przedmioty uwagę. One przecież mają jakąś historię, przeszłość…
Pierwszy z dwóch obiektów przedstawia pierścienie, wykonane ze sznura i metalu. To pierścienie, które „trzymały” kiedyś jakieś naczynie. – Dawniej była drewniana misa, a pierścienie ją trzymały. Z góry jest szerszy, a na dole mniejszy. Misa się rozpadła, a pierścienie zostały. Składając je razem, wywożąc na śmieci, stwierdziłam, iż coś w nich jest – tłumaczyła artystka.
Drugi to odłamki naczyń ceramicznych, które znalazła m.in. podczas pracy w terenie i w ziemi, m.in. swoim warzywniaku.
Krew menstruacyjna i włosy. Artystyczny rodzaj autoportretu
Drugą nagrodę, prezydenta Opola, zdobyła Małgorzata Łojko z Kędzierzyna-Koźla. Jury jej cykl trzech obiektów doceniło „za cielesność połączoną z naturą i ukazanie kwestii indywidualnych pamięci związanych z ciałem”.
– Jedną z prac wykonałam z moich włosów. Druga to miniatury malarskie, do których użyłam krwi menstruacyjnej. Natomiast trzecia stanowi medytacyjne podejście do nasion nawleczonych na nitkę – opowiadała Małgorzata Łojko udziale w Salonie Wiosennym w GSW.
– Te prace traktuję jako rodzaj autoportretu, który jest bardzo blisko mnie, mojego ciała. A adekwatnie jest ze mnie, z części mnie. Podobnie z nasionami, ponieważ kocham naturę i odnajduję w niej część naszej natury.
Trzecią nagrodę, od ZPAP, zdobyła Paulina Ptaszyńska z Opola „za interesujące zwizualizowanie procesów rządzących współczesnością”.
Z uwagi na wysoki poziom konkursu jury przyznało również nagrody dodatkowe. To nagroda Galerii Leto dla Marty Kilik, nagroda Galerii BWA w Zielonej Górze (zaproszenie do wystawy w 2024 roku) dla Nati Krawtz, oraz nagroda specjalna czasopisma „Restart” (materiał prasowy z wystawy w galerii Aneks w listopadzie 2023) – dla Małgorzaty Łojko.
Salon Wiosenny w GSW. Jury jednomyślne
Prace opolan oceniało jury w składzie: Marta Kołakowska, historyczka sztuki, właścicielka galerii Leto w Warszawie, Wojciech Kozłowski, kulturoznawca, kurator, dyrektor galerii BWA w Zielonej Górze oraz Magdalena Ujma, historyczka sztuki, krytyczka i kuratorka, prezeska zarządu sekcji polskiej AICA Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyki Artystycznej.
– Jako jury nie mieliśmy zbyt prostego wyboru. Ocenialiśmy spośród 71 autorów. Z drugiej strony nasze wybory były adekwatnie bardzo zgodne – przyznała Magdalena Ujma.
Natomiast dr Joanna Filipczyk, dyrektorka GSW i kuratorka Salonu Wiosennego podkreśla, iż wyjątkowa edycja konkursu – nie tylko ze względu na rekordową liczbę prac.
– Sporo jest malarstwa. Ale też instalacji i innych mediów. Uczestnicy prezentują bardzo różne postawy artystyczne – podkreśliła.
– Gran Prix to bardzo minimalistyczna i kontemplacyjna instalacja. Dlatego też praktycznie można ją przegapić. Nagroda prezydenta odnosi się do indywidualnej pamięci, ale też cielesności i przemijania. Mam wrażenie, iż na tegorocznym Salonie Wiosennym mamy wiele prac, które próbują nas usytuować w rzeczywistości. Pozwalają się z nią zmierzyć na różne sposoby.
