Za drzwiami mediolańskiej Galleria Vittorio Emanuele II narodziła się marka, która miała wywrócić świat mody do góry nogami. Wbrew woli patriarchy, Mario Prady, to właśnie kobiety przekształciły rodzinny sklep z walizkami w modowe imperium. Od nylonowych plecaków po kontrowersyjną estetykę „ugly chic” – Prada nieustannie udowadnia, iż luksus nie musi być oczywisty, a piękno może kryć się w niedoskonałości.
Od walizek do imperium luksusu
Historia domu mody Prada rozpoczęła się w 1913 roku, kiedy Mario Prada wraz ze swoim bratem Martino otworzyli ekskluzywny sklep Fratelli Prada w prestiżowej Galerii Vittorio Emanuele II w Mediolanie. Początkowo sklep specjalizował się w wysokiej jakości wyrobach skórzanych, sprzedając importowane angielskie kufry podróżne, torebki i akcesoria dla wymagającej klienteli. Lokalizacja w samym sercu mediolańskiej galerii handlowej nie była przypadkowa – miejsce to było punktem spotkań włoskiej arystokracji i zamożnej klasy średniej.
Przełomowym momentem w historii marki był rok 1919, kiedy to Prada otrzymała prestiżowy tytuł oficjalnego dostawcy włoskiego domu królewskiego. To wyróżnienie pozwoliło firmie na umieszczenie w swoim logo herbu dynastii sabaudzkiej oraz charakterystycznego motywu splecionej liny, które do dziś są rozpoznawalnymi elementami znaku towarowego Prady. To właśnie królewskie uznanie sprawiło, iż marka stała się symbolem włoskiej arystokracji i luksusu, przyciągając międzynarodową klientelę z najwyższych sfer.
Kobieca rewolucja w Pradzie wbrew patriarchatowi
Mario Prada, zgodnie z duchem swoich czasów, był głęboko przekonany, iż kobiety nie powinny pracować poza domem. Kategorycznie sprzeciwiał się angażowaniu członkiń rodziny w prowadzenie firmy. Los jednak napisał inny scenariusz – jego jedyny syn nie wykazywał zainteresowania rodzinnym biznesem, co zmusiło go do przekazania sterów swojej córce Luisie. Ta nieoczekiwana zmiana warty okazała się początkiem kobiecej rewolucji w świecie Prady.
Luisa Prada przez kolejne dwie dekady z powodzeniem zarządzała rodzinnym przedsiębiorstwem. Jej sukces był pierwszym dowodem na to, iż kobiety mogą skutecznie prowadzić biznes w zdominowanym przez mężczyzn świecie mody luksusowej. W latach 70. do firmy dołączyła jej córka Miuccia, początkowo zajmując się projektowaniem akcesoriów. To właśnie pod jej kierownictwem marka miała przejść największą transformację w swojej historii, udowadniając, iż kobieca intuicja i wizja mogą być kluczem do globalnego sukcesu w świecie mody.
Miuccia – geniusz w swetrze
Miuccia Prada, posiadająca doktorat z nauk politycznych, wniosła do świata mody zupełnie nową perspektywę. Połączenie intelektu z wyjątkowym wyczuciem stylu stało się znakiem rozpoznawczym marki Prada. Po dołączeniu do firmy w latach 70., początkowo zajmowała się projektowaniem akcesoriów, kontynuując rodzinną tradycję wysokiej jakości wyrobów skórzanych.
Przełomowym momentem w historii marki było spotkanie z Patrizio Bertellim w 1977 roku. Ich współpraca, a później małżeństwo, doprowadziły do transformacji firmy z lokalnego sklepu z galanterią w światowe imperium mody. Pod jej kierownictwem marka przeszła metamorfozę, odchodząc od tradycyjnego wizerunku i rozpoczynając erę śmiałych eksperymentów. Miuccia wprowadziła do świata mody minimalizm, czyste linie i stonowaną elegancję, które początkowo dezorientowały klientów, by później stać się wyznacznikiem luksusu.
Nylon zamiast skóry – przełom lat 80.
W 1985 roku Miuccia Prada dokonała rewolucji w świecie mody luksusowej, wprowadzając na rynek kolekcję plecaków Prada Nylon Vela. Przed erą Prady nylon był materiałem kojarzonym wyłącznie z odzieżą roboczą, uważanym przez świat luksusu za przemysłowy i nieprzydatny. Jednak przez pryzmat nowoczesnej wizji Miuccii, wykorzystanie nylonu zmieniło postrzeganie mody i przyczyniło się do idei, iż praktyczność i luksus mogą harmonijnie współistnieć.
Sukces nylonowych plecaków był początkiem nowej ery dla marki. „Nagle nylon zaczął wydawać mi się bardziej intrygujący niż tkaniny haute couture. Postanowiłam wprowadzić go na wybieg, co zakwestionowało, a choćby zmieniło tradycyjne i konserwatywne pojęcie luksusu” – wyznała projektantka. Ta odważna decyzja nie tylko zrewolucjonizowała modę, ale także katapultowała rodzinny biznes na szczyt nowej ery. W odpowiedzi na ogromny sukces, w 2019 roku Prada ponownie wydała ikoniczne nylonowe torby z lat 2000 i 2005, nazywając je Re-Edition, które do dziś cieszą się ogromną popularnością wśród kolejnych pokoleń.
Brzydota, która stała się pięknem
Kolekcja wiosna-lato 1996 przeszła do historii mody jako moment, w którym Miuccia Prada wprowadziła do świata mody koncept „ugly chic”. Projektantka celowo zakwestionowała tradycyjne standardy piękna, łącząc ze sobą wzory z tapicerki lat 50., nieprzyjemne odcienie zieleni i brązu oraz niekonwencjonalne sylwetki. To, co początkowo wydawało się szokujące, niedługo stało się wyznacznikiem awangardy w modzie.
Prada konsekwentnie podważała burżuazyjne oczekiwania dotyczące sztuki i luksusu. Jej podejście do mody opierało się na przekonaniu, iż brzydota może być równie fascynująca jak piękno. Projektantka wykorzystywała nietypowe materiały i zestawienia kolorystyczne, tworząc kolekcje, które początkowo wywoływały konsternację, by później stać się inspiracją dla całego pokolenia projektantów. Charakterystyczny „Prada green” – kwaśny odcień zieleni, stał się symbolem tej estetycznej rewolucji.
Dwa umysły, jedna marka
W 2020 roku świat mody zelektryzowała wiadomość o dołączeniu Rafa Simonsa do domu mody Prada jako współdyrektora kreatywnego. To bezprecedensowe połączenie dwóch silnych osobowości twórczych otworzyło nowy rozdział w historii marki. Miuccia Prada i Raf Simons, mimo różnych doświadczeń i perspektyw, znaleźli wspólny język w kwestionowaniu konwencji i poszukiwaniu nowych form wyrazu.
Ich wspólna wizja łączy minimalizm Simonsa z charakterystycznym dla Prady podejściem do luksusu. Duet wprowadził do kolekcji świeże spojrzenie na klasyczne elementy garderoby, eksperymentując z proporcjami i materiałami. kooperacja zaowocowała kolekcjami, które zachowują DNA marki, jednocześnie wprowadzając ją w nową erę. Projektanci skupiają się na tworzeniu ubrań, które są jednocześnie nowatorskie i ponadczasowe, łącząc eksperymenty z praktycznością.
