Mam na imię Robert i chcę opowiedzieć historię mojej nienawiści, która przeszła metamorfozę i zamieniła się w szczerą miłość.
Kiedy miałem zaledwie 14 lat, miałem już zaciekłego wroga, który nazywał się Anastazja.
Kłóciłyśmy się codziennie w szkole i robiliśmy sobie nawzajem psikusy – ja kładłem kredkę na jej krześle, ona zamieniała moje farby na zajęciach ze sztuki…
Innym razem zabrała mi buty, gdy byłem na lekcji wychowania fizycznego i musiałem wrócić do domu w tenisówkach ( był luty ) i wszystkie dzieci w szkole śmiały się ze mnie.
Odwdzięczałem się na niej w każdy możliwy sposób, a waśń między nami trwała latami. Żadne z nas tak naprawdę nie pamięta, od czego to wszystko się zaczęło.
Wszystko zmieniło się ostatniego roku w szkole, kiedy pewnego dnia przyszła do mnie.
Chciała spokojnie porozmawiać…
Miała dość tego całego zamieszania i tego całego gówna, które robiliśmy, a mieliśmy już po 18 lat.
Szczerze mówiąc, byłem szczęśliwy…
Kiedy wszystko ucichło, okazało się, iż świetnie się dogadujemy i mamy wiele wspólnych tematów do rozmów. Nagle zauważyłem, jaka jest piękna i inteligentna, wcześniej nie miałem oczu ani umysłu, by to dostrzec.
Stopniowo zakochałem się w niej i zaproponowałem, żebyśmy zostali parą. Była trochę zaskoczona, ale postanowiła spróbować.
Tak się złożyło, iż jesteśmy razem już od 5 lat.
Ukończyliśmy studia na Uniwersytecie Technicznym w Warszawie i niedługo się pobierzemy.
