Percepcja to projekcja
„Projekcje zmieniają świat w replikę własnej, nieznanej twarzy” – C.G. Junga
Carl Jung wprowadził pojęcie „projekcji”, aby wyjaśnić, w jaki sposób ludzie mogą mieć pewność, iż wiedzą, jaka jest i co myśli inna osoba, a następnie wchodzić w interakcję z drugą osobą w oparciu o te założenia.
Jung zasugerował również, iż często założenia te są fałszywe i mówią więcej o osobie przyjmującej założenia niż o drugiej osobie. Zasugerował, iż każdy ma cechy osobowości „cienia”, czyli elementy naszej osobowości, których nie lubimy lub których się wstydzimy, i zamiast uznawać ich obecność, przypisujemy je – rzutujemy – na innych ludzi.
Na przykład, jeżeli pokłóciłeś się ze współpracownikiem i przez cały czas czujesz się z tego powodu urażony, możesz postrzegać jego późniejsze zachowanie jako wrogie wobec ciebie, podczas gdy inni twierdzą, iż tak nie jest.
Możemy to również zrobić z pozytywnymi cechami, których nie jesteśmy w stanie zaakceptować.
Pracując jako część zespołu i odgrywając kluczową rolę w udanym projekcie, możesz mimo to mieć poczucie, iż „tak naprawdę nie zrobiłeś zbyt wiele” i odsuwasz na bok komplementy i uznanie ze strony klienta.
Niektórzy psychologowie jungowscy mogliby powiedzieć, iż kiedy irytuje cię zachowanie kolegi, tak naprawdę irytujesz się sam na siebie; Kiedy jesteś zadowolony z kogoś innego, tak naprawdę jesteś zadowolony z siebie. interesujący pomysł?
To pokazuje, iż percepcja nie jest dokładna. Jest subiektywna i dlatego potencjalnie niewiarygodna. Należy pamiętać, iż percepcja jest procesem nieświadomym. Spostrzeżenia i projekcje wydają się „nam się przydarzać”, a nie być wynikiem świadomego wyboru. Dzieje się tak dlatego, iż wszystko dzieje się poza świadomą świadomością.
Jeśli więc nieświadomie tworzymy subiektywne postrzeganie innych ludzi i wydarzeń, na jakiej podstawie to robimy?
Oczywistą odpowiedzią jest to, iż nieświadomie kształtujemy nasze spostrzeżenia na podstawie tego, co już myślimy, iż wiemy. Jednakże, gdy już będziemy świadomi naszych spostrzeżeń, możemy je kwestionować, szukać dowodów przeciwnych lub alternatywnych wyjaśnień. Możemy zadać sobie pytanie: „na ile realne jest to wrażenie?”, „czy ten osąd jest rzeczywiście uzasadniony?” lub „skąd to wiem?”.
Jung wysunął ideę projekcji w odniesieniu do innych ludzi. Zasugerował, abyśmy postrzegali innych takimi, jakimi jesteśmy, niekoniecznie takimi, jakimi są.
Co by było, gdybyśmy rozszerzyli ideę projekcji na szerszy świat? Czy postrzegamy wszystko takim, jakim jesteśmy, a nie takim, jakie jest? Może tak być. Mamy punkt odniesienia, który składa się z naszego dotychczasowego doświadczenia życiowego. Dlatego wszystkie doświadczenia są przetwarzane i postrzegane w świetle poprzedniego doświadczenia.
Kiedy wierzymy, iż coś jest prawdą, widzimy tego przykłady w naszym świecie. jeżeli w to nie wierzymy, nie widzimy tego. Podobnie jak algorytmy mediów społecznościowych, które pokazują kolejne przykłady wszystkiego, co „polubiłeś” lub „udostępniłeś”, nasze mózgi utrwalają nasze przekonania, zauważając doświadczenia, które je wspierają, i odrzucają wszystko, co jest sprzeczne z naszym poglądem na świat.
Najważniejsze, iż mamy wybór. Zawsze możemy kwestionować nasz własny punkt widzenia. Możemy spojrzeć poza oczywistą interpretację wydarzeń i zapytać, czy istnieje inna perspektywa. Możemy mieć świadomość, iż to, co myślimy, iż wiemy o innych, może być całkowicie błędne.
Sztuką jest pamiętać, iż mamy wybór.
Źródło: Perception is Projection
Zobacz na: Teoria myślenia narracyjnego
Człowiek jako istota pojęciowa – Mike Mentzer
Teoria ‘Dostosowanie Przebija Prawdę’ – Donald Hoffman
Fakty, fikcja i dostosowanie – Donald Hoffman i inni
Rozumienie pojęcia prawdy w różnych systemach sterowania społecznego – Józef Kossecki
O tworzeniu pojęć klasowych oraz teoriach adekwatnych, kulawych i skaczących – Leon Petrażycki
Paradoks wyboru – Barry Schwartz
“Pomiędzy bodźcem a reakcją istnieje przestrzeń. W tej przestrzeni znajduje się nasza moc wyboru reakcji. W naszej reakcji leży nasz rozwój i nasza wolność” – Viktor E. Frankl
“Wolność nie jest więc przeciwieństwem determinizmu. Wolność to zdolność jednostki do uświadomienia sobie, iż to ona jest zdeterminowana, do zatrzymania się między bodźcem a reakcją, a tym samym do opowiedzenia się, choćby w niewielkim stopniu, za jedną konkretną reakcją spośród kilku możliwych” – Rollo May
