„Wzgórze Snów” Joanny Jagiełło (wyd. HarperKids) to nie tylko powieść pełna magii i niezwykłych przygód, ale także głęboka refleksja nad tym, jak nasze działania, zarówno te przemyślane, jak i impulsywne, mogą wpływać na przyszłość. Historia dwójki dzieci, które z pozoru w niewinny sposób postanawiają postraszyć staruszkę, kryje w sobie ważne przesłanie: każda decyzja, choćby najdrobniejsza, niesie ze sobą konsekwencje, które mogą wykraczać poza nasze wyobrażenia.
Przez pryzmat ich dziecięcej niewinności autorka ukazuje, jak trudno jest zmierzyć się z wyrzutami sumienia, zwłaszcza gdy jest już za późno, by naprawić swoje błędy. To wydarzenie staje się dla młodych bohaterów katalizatorem do głębszego zrozumienia siebie i otaczającego ich świata. Sen, który ich dręczy, to próba pogodzenia się z własnym sumieniem. Niestety będą musieli odkryć, iż zadośćuczynienie nie zawsze jest możliwe, zwłaszcza gdy odkładamy je w nieskończoność.
Metaforyczny jest też wątek podróży w czasie, podczas której Kostka, Aleks i Gucio spotykają postaci z ludowych wierzeń. Przeszłość, którą reprezentują południca, utopiec i baba cmentarna, uczy dzieci, iż wartości, takie jak przebaczenie, miłość i odpowiedzialność, są uniwersalne. Ta podróż w głąb magicznej wsi, gdzie czas płynie inaczej, staje się także podróżą do wnętrza siebie, odkrywaniem prawd, które są równie ważne dziś, jak były wieki temu.
„Wzgórze Snów” przypomina, iż codzienność, choć może wydawać się prozaiczna, jest pełna magii – tej, która tkwi w relacjach z innymi, w wyborach i w tym, jak kształtujemy przyszłość poprzez rozumienie i szacunek dla przeszłości. Dzięki niej młodzi czytelnicy (8–12 lat) uczą się, iż prawdziwe życie nie polega na wielkich czynach, ale na codziennym wyborze dobra, odpowiedzialności i zrozumienia dla innych. Dla dorosłych zaś jest przypomnieniem, iż przeszłość, z której często czerpiemy mądrość, to klucz do zrozumienia teraźniejszości i kształtowania przyszłości.
