Oczy niestety otwarte

Cóż tu dużo pisać, jak muszę pisać, siedzę nad esejami, tym razem. 18 dni na 8 tys. słów, nie wygląda to dobrze, ale nie poddam się bez walki. Do tego nie zdążyłam Mo zapłacić za obóz gimanstyczny na wielkanoc i siedzi dwa tygodnie w domu:(

Z plusów, znowu świszczy i kaszle, więc i tak by nie poszła, a tak zaoszczędziłam 110 euro za 4 dni.

Ogód mnie załamuje za każdym razem, jak wyglądam przez okno. Ale cóż, wszystko ma swoją cenę.

Z panią też rozkminiamy trudne tematy. Dziś płakałam, a myślałam, iż już mnie nie rusza. Wiecie, iż najtrudniej jest sobie wybaczyć? Przyznanie się do tego, iż nie było się dobrą mamą łamie serce. Jak człowiek zaczyna więcej widzieć, to chce natychmiast zamknąć oczy, bo to jest nie do zniesienia.

No i jak zwykle – piszę, żeby zapamiętać, iż bywa i tak. Trudno. Ale nie trzeba mnie pocieszać.