„Zdrada węglowa” i „Niewolnicy” jako demaskatorski projekt odsłony nieprawości w zarządzaniu przez kapitał.
Jak system z chaosu porządek nakłada prawdzie, życiu i dobru pęta.
„Zdrada węglowa” Wojciecha Błasiaka i „Niewolnicy” Waldemara Gałuszko jako przedmiot odsłony strategicznych celów cywilizacji bizantyjskiej.
Język jako instrument wywierania wpływu i kształtowania rzeczywistości. Cz. XI
Zabierowski, Maria Kamińska
Przy współpracy z Zespołem: Maciej Kamiński [1], Patryk Ogonowski [2]
1) Zdrada węglowa, „Niewolnicy” Gałuszki i zdrada życia.
Podważanie życia (i produkcji) w epoce nowego systemu „z chaosu porządek” (prawica, nie żadna lewica) jest ekwiwalentne do twierdzenia, iż „wychowanie dzieci przez pary homoseksualne jest o wiele lepsze”, a to jest ekwiwalentne wobec wypowiedzi, iż o wiele więcej się wyprodukuje w systemie bezrobocia i bezdomności oraz depresji. W codziennym natłoku spraw tej analogii ludzie nie widzą. Nauka i życie się rozwijają przez wzrost analogiczności, która jest powiązana z novum.
