Lubimy komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie nie było ono wystarczająco skomplikowane. Niestety jesteśmy takimi istotami, które mają tendencję do komplikowania, analizowania, szukania głębiej... Z całą pewnością w życiu byłoby nam o wiele łatwiej, gdyby nie… my sami. Marnujemy życiowe okazje, komplikujemy relacje z najbliższymi, udajemy, zamiast mówić wprost co tak naprawdę myślimy, o co nam chodzi, czego chcemy a czego nie, babrzemy się w tzw problemach zamiast szukać rozwiązań. Tymczasem problemy, relacje z bliskimi, chwilowe smutki i nadmiar emocji – to wszystko często jest naprawdę o wiele mniej złożone, niż nam się wydaje… A gdyby tak, to wszystko sobie uprościć? Przyjąć takie oto założenia. Jeśli coś działa, róbmy tego więcej. Jest dobre? To nie psujmy. jeżeli coś nie działa, róbmy coś innego. jeżeli coś się nie zepsuło, nie naprawiajmy. Nie możemy czegoś zmienić? To odpuśćmy. Nie ma to wpływu na nasze życie? To wzruszmy ramionami. Nie akceptujemy czegoś? To odejdźmy. Dokonując każdego wyboru róbmy to, co dla nas ważne, bo nikt inny za nas tego nie zrobi. Nie komplikujmy. Paradoksalnie, życie jest naprawdę proste. Tyle, iż czasami najprostsze rzeczy są dla nas najtrudniejsze do wykonania... Inną kwestią jest to, czy podejmiemy ten trud czy też nie. Cóż, każdy wie najlepiej co dla niego dobre toteż podejmuje decyzję najlepszą dla siebie... zgodną z własnymi potrzebami i możliwościami. Tak czy inaczej warto pamiętać, iż zawsze możemy zaczął tam gdzie jesteśmy, użyć tego co mamy, zrobić co możemy...
