"Nie chcę żyć, mamo dobij mnie". Dwudziestolatkowie boją się dorosłości

Zdjęcie: Nie chcę żyć, dobij mnie. Dwudziestolatkowie boją się dorosłości


Ubrania. Na podłodze, kanapie, krześle, łóżku. Leżą wszędzie. Brudne pomieszane z czystymi, wyglądają jak wielkie kopce kreta, tor przeszkód w drodze od drzwi do łóżka, które stoi w rogu pokoju. Na biurku, stoliku nocnym, na kaloryferze piętrowe figury z brudnych naczyń i kubków. Zeschnięte owoce, resztki kanapek, niedojedzonych ciastek. Zaduch. I ciemność, którą rozjaśnia ekran laptopa. Na niepościelonym łóżku, w ubraniu leży Kacper (19 lat).