„Ataki paniki — epidemia lęku”, „Nerwica lękowa — nowa choroba cywilizacyjna” — często czytamy nagłówki w licznych artykułach. Czy problem nerwicy lękowej to jest rzeczywiście tak powszechne i istotne zjawisko? A może wynika to stąd, iż zaburzenia lękowe dopiero od lat osiemdziesiątych XX wieku są adekwatnie diagnozowane i dopiero wówczas można było w ten sposób nazwać wysoki poziom tak doświadczanego lęku?
Rozpowszechnienie nerwicy lękowej
Okazuje się, iż zaburzenia lękowe, potocznie nazywane nerwicą lękową są problemem nadzwyczaj częstym. Wiele osób bywa zadziwione tym, iż gdy po raz pierwszy zwierzają się znajomym czy przyjaciołom i opowiadają o objawach nerwicy oraz iż zmagają się z napadami lęku, słyszą: „Atak nerwicy? Miałem bardzo podobne objawy nerwicy lękowej…”, „Już dawno chciałem Ci powiedzieć, ja też przez to przechodziłem…”, „Najgorsze objawy nerwicy to duszności albo to dziwne uczucie w głowie”.
Ocenia się, iż u 25% ludzi zaburzenie lękowe wystąpiło co najmniej raz w ciągu życia. Zdarza się, iż nerwica mija sama, a po latach z powrotem powraca. Przy czym najczęściej występującym rodzajem jest fobia społeczna, następnie jest to zaburzenie lękowe z napadami lęku w połączeniu z agorafobią i na końcu zaburzenie lękowe uogólnione.
Nerwica lękowa — kto jest zagrożony?
Doświadczanie lęku jest czymś naturalnym w życiu człowieka, dopiero wysoki poziom lęku może oznaczać diagnozę nerwicy lękowej.
Większość zaburzeń lękowych rozwija się u progu dorosłości. Według statystyk nerwica lękowa z napadami paniki pojawia się najczęściej w wieku 29 lat. Oczywiście w innym grupach wiekowych ten problem również występuje. Zaburzenie lękowe uogólnione jest częste po 25 roku życia. Fobia społeczna pojawia się już po 15 roku życia, gdy rozwój społeczny jest tak istotny dla młodej, dorastającej osoby.
Pacjenci, którzy korzystają z terapii, mają według statystyk średnio 36 lat. Możliwe, iż z problemem lęku zmagali się już wcześniej i cierpieli bez jakiejkolwiek pomocy wiele lat i dopiero w okresie pełnej dorosłości decydują się na psychoterapię.
Oczywiście nerwica lękowa — to problem, który może dotyczyć również osób starszych i dzieci.
Nerwica lękowa — jakie są najczęstsze objawy i rodzaje?
Lęk napadowy/nerwica lękowa z atakami paniki
Osoba, która doświadcza uczucia lęku, wyobraża sobie, iż jej życie jest zagrożone albo iż doświadczane objawy nerwicy lękowej oznaczają, iż właśnie wariuje czy popada w obłęd. Osoby te skarżą się na „skurcze serca”, „duszność”, „wystąpienie potów” itp. ten rodzaj zaburzenia może występować z agorafobią. Wówczas lęk może dotyczyć ciasnych, zatłoczonych miejsc. Ludzie z agorafobią boją się pójść do marketu, kina i generalnie przebywać w zatłoczonych miejscach. Obawiają się, iż nie będą mogli się z tych miejsc wydostać i nie otrzymają koniecznej pomocy lekarskiej, ponadto skupią uwagę, będzie to krępujące poruszenie i wstyd.
Lęk uogólniony/uogólnione zaburzenia lękowe
Zaburzenia lękowe uogólnione, inaczej zespół lęku uogólnionego, to kolejny rodzaj nerwicy lękowej. „Dlaczego nieustannie się martwię i nie mogę przestać” — pyta siebie osoba, która doświadcza objawów uogólnionych zaburzeń lękowych. Lęk w zespole lęku uogólnionego towarzyszy we wszystkich życiowych problemach. W głowie krążą nieustannie katastroficzne pytania: Czy zachoruję i co będzie wtedy z moimi dziećmi? Czy moja emerytura będzie wystarczająca? Czy powinienem zadzwonić z życzeniami do cioci? Co, jeżeli moja pralka niedługo się zepsuje? Co, jeżeli moje dziecko nie poradzi sobie w nauce?
Aż w końcu… Martwią się tym, iż się martwią… I mamy kolejne pytanie: Nerwica lękowa? Lęk uogólniony — jak sobie radzić?
Pytania można mnożyć. Być może to problemy, jakich doświadczamy wszyscy, ale dla osoby z lękiem uogólnionym każde z tych pytań może zatruć życie na wile dni i nocy zmuszając do rozmyślania bez ustanku i przerwy do tego stopnia, iż nie można się skupić na codziennym funkcjonowaniu. Z jednego problemu przechodzi się do kolejnego i nie ma odpoczynku ani wytchnienia.
Lęk społeczny
Ten rodzaj nerwicy lękowej to coś więcej niż nieśmiałość. Cechą tego zaburzenia jest obawa przed oceną innych ludzi. Człowiek odnosi wrażenie, iż inni go obserwują i stale oceniają jako nieatrakcyjnego, nieinteligentnego. Wszystkie sytuacje gdzie można się znaleźć w centrum zainteresowania, budzą ogromny lęk. Objawy tego lęku w sytuacjach społecznych to: przyspieszone bicie serca, drżenie, pocenie się, czerwienienie, biegunki, parcie na pęcherz.
Na czym polega leczenie nerwicy lękowej?
Wiele osób długo zwleka ze zgłoszeniem się po pomoc, powoduje to często przechodzenie tych zaburzeń w postać przewlekłą. Są okresy, gdy nerwica lękowe ustępuje na lata czy miesiące, a następnie w zależności od okoliczności życiowych pojawiają się okresy zaostrzeń. Według statystyk Ludzie zgłaszają się na psychoterapię średnio trzy lata od wystąpienia zaburzeń. Trudno jest przecież zgłosić się od razu do lekarza psychiatry lub psychologa. Często w pierwszej kolejności odwiedzani są lekarze różnych specjalności, a dopiero na końcu psycholog i psychiatra. Najskuteczniejszym wyborem w leczeniu jest połączenie pomocy tych właśnie wymienionych dwóch specjalistów. Lekarz psychiatra dobierze odpowiednie leczenie farmakologiczne, a z psychologiem będzie można podjąć psychoterapię.
W przypadku psychoterapii warto rozważyć formę kontaktu z psychologiem online — wygodny sposób można wówczas uzyskać regularną pomoc.
