Na zmierzchu swojego życia starsza matka powiedziała synowi słowa, które go zmieniły

Niektórzy ludzie nie doceniają tego, co robią dla nich rodzice. Mama i tata są z nami od samego początku. Uczą nas wszystkiego: prosić o nocnik, chodzić, trzymać łyżkę. Ten wykaz można kontynuować długo. Można podsumować, iż rodzice to ludzie, którzy pomagają nam pokonywać trudności.

Ale bliscy ludzie nie mogą iść z nami ramię w ramię przez całe życie. Kiedy przychodzi do nich starość, potrzebują opieki. Jakbyśmy się zamienili miejscami: stajemy się rodzicami, a oni naszymi dziećmi, które wymagają uwagi. Jednak czasami dzieci nie chcą opiekować się swoimi rodzicami. Może być wiele powodów: niewystarczająco czasu lub możliwości.

Tak samo Andrzej nie mógł zaopiekować się swoją matką. Kiedy jego ojciec odszedł, matka została całkiem sama. Potrzebowała opieki i miała nadzieję otrzymać ją od syna. Jednak Andrzej postanowił, iż opiekę matce zapewni dom spokojnej starości.

Mężczyzna rzadko odwiedzał matkę, mniej więcej raz w miesiącu. I te rzadkie spotkania przebiegały gwałtownie i „sucho”. Andrzej przynosił produkty i potrzebne leki. Matka i syn wymieniali się kilkoma słowami i tyle.

Ale pewnego dnia syn otrzymał telefon i poinformowano go, iż matce nagle stało gorzej. Syn przyjechał do matki. Zapytali, czego matce potrzebuje, w czym może pomóc. I ona powiedziała:

— Poproś o zamontowanie tu lodówki i klimatyzacji. Bardzo często kładę się spać głodna, ponieważ produkty się psują.

Andrzej bardzo się zdziwił i zapytał matkę, dlaczego tak długo czekała. Dlaczego nie powiedziała o tym wcześniej, kiedy zdrowie było w porządku. Kobieta odpowiedziała:

— Kochany, przywykłam do upałów i głodu. Najbardziej przeraża mnie to, iż ty tego nie przywykniesz. Kiedy tu trafisz. Kiedy twoje dzieci cię tu oddadzą.

Dopiero po tych słowach Andrzej zrozumiał, jak głęboko się mylił.