I do czego ten wyścig? Do szczęścia, sukcesu, bycia bardziej, posiadania więcej i więcej? A może to nie wyścig, tylko ucieczka od siebie samego, od: momentu zatrzymania, chwili wytchnienia, ciszy, milczenia, wyjścia z głowy i wejścia do ciała, do czucia? Umrzeć ze zmęczenia to dziś wcale nie jedynie metafora. Ludzie jak chomiki biegają w kołowrotku, którego w pewnym momencie nie da się już zatrzymać, bo każde zatrzymanie grozi wypadnięciem poza nawias...
