Moja suka nigdy wcześniej choćby nie zaszczekała na obcych, ale gdy zobaczyła tego mężczyznę, rzuciła się na niego: byłem w szoku, gdy poznałem powód

Po śmierci mojej żony mój pies został dla mnie jedynym prawdziwym przyjacielem i sensem życia. Ufałem mu bardziej niż jakiemukolwiek człowiekowi. Zawsze był wzorem posłuszeństwa i spokoju nigdy nie szczekał bez powodu, nie rzucał się na przechodniów, do wszystkich odnosił się przyjaźnie.
Tego dnia szliśmy przez Wrocław, a ja, zmęczony upływem lat, przysiadłem na ławce przy chodniku. Mój wierny towarzysz, Reks, położył się u moich stóp. Wszystko wydawało się zwyczajne ludzie spieszyli się, samochody mijały ulicę, a my odpoczywaliśmy, ciesząc się chwilą.
Nagle zauważyłem zbliżającego się nieznajomego. Wyglądał przeciętnie średniego wzrostu, zwykłe ubranie, nic szczególnego. Ale jego kroki były zbyt szybkie, napięte, a wzrok niespokojny, jakby coś ukrywał. Gdy podszedł bliżej, Reks nagle się spiął sierść na karku zjeżyła mu się, a on, ku mojemu zaskoczeniu, warknął głęboko, czego nigdy wcześniej nie robił.
Nie zdążyłem zareagować, gdy pies gwałtownie rzucił się do przodu, szczekając głośno i agresywnie, jakby bronił mnie przed niewidzialnym zagrożeniem. Ledwo utrzymałem smycz w dłoni, tak mocno szarpał. Mężczyzna wyraźnie się speszył, zatrzymał się i jąkał:
Hej, ja chciałem tylko zapytać, która godzina
Ale zachowanie Reksa było dziwne, a ja nagle zrozumiałem, dlaczego.
W głosie nieznajomego słychać było fałszywą niepewność, a wzrok błądził, jakby szukał wymówki. W środku poczułem niepokój.
Odpowiedziałem krótko, udając, iż sprawdzam telefon, a on gwałtownie odszedł, rzucając na nas podejrzliwe spojrzenie.
Długo nie mogłem dojść do siebie, głaszcząc Reksa, który wciąż był niespokojny. Wieczorem, już w domu, przypadkiem zobaczyłem w wiadomościach zdjęcie tego samego mężczyzny.
Okazało się, iż policja poszukuje go za serię drobnych kradzieży podchodził do ludzi pod byle pretekstem, by odwrócić uwagę i wyrwać portfel lub torebkę.
Wtedy zrozumiałem: mój mądry pies wyczuł niebezpieczeństwo, zanim ja je dostrzegłem, i nie pozwolił choćby zbliżyć się temu człowiekowi.
Może wyczuł jego energię, może zadziałał instynkt. Ale teraz wiem na pewno zawsze powinienem ufać mojemu czworonożnemu przyjacielowi.
Kto wie, co by się stało, gdyby go przy mnie nie było. Jeszcze raz przekonałem się: pies to nie tylko zwierzę to prawdziwy obrońca, druh i członek rodziny. Wierność i czujność Reksa nauczyły mnie, iż czasem najcichsze serce słyszy więcej niż najbystrzejszy umysł.