Mała Forma Tekstylna “SPOGLĄDANIE”

uap.edu.pl 2 godzin temu

Mała Forma Tekstylna “SPOGLĄDANIE”

Miejsce: Galeria Curators’ Lab, ul. Nowowiejskiego 12, Poznań
Czas trwania wystawy: 11-26.10.2025

Otwarcie połączone z V Biennale Tkaniny Artystycznej w Poznaniu: 11.10.2025 roku | godz. 15:00 | Galeria Słodownia +1, Stary Browar w Poznaniu

Kuratorka: Magdalena Kleszyńska

Współorganizatorzy: Fundacja Jak Malowana, Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa, Fundacja Nowa UAP

Partnerzy wspierający: Miejskie Galerie Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu

Wystawa towarzyszy V edycji Biennale Tkaniny Artystycznej w Poznaniu.
www.btapoznan.pl

Sfinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

MAŁA FORMA TEKSTYLNA “SPOGLĄDANIE”

Mała Forma Tekstylna to wystawa prezentująca prace plastyczne o maksymalnym wymiarze 20x20x20 cm. Choć tzw. miniatura tkacka/tekstylna została uznana przez świat artystyczny za odrębną i pełnoprawną formę sztuki już w latach 70. XX wieku, to w Poznaniu jest to pierwszy tego typu pokaz. Wydarzenie nie ogranicza się wyłącznie do działań krajowych, ale staje się od razu międzynarodowym przeglądem unikatowych form i obiektów. Wystawa ma charakter otwartego naboru, tzw. open call (przypis dolny – Oznacza to, iż każda osoba, która tworzy realizacje plastyczne w medium współcześnie rozumianej tkaniny artystycznej może zgłosić swoje prace.), który istotnie wpływa na jej kształt. Bowiem dzięki zgłoszonym przez artystów i artystki pracom, jury ma możliwość doboru wielokierunkowych tropów i odniesień do tematu „Spoglądanie”, a co za tym idzie – umożliwia to zbudowanie szerokiego spektrum patrzenia i rozumienia pierwotnego zagadnienia. Przegląd staje się zatem obszerniejszą i multiaspektową przestrzenią zapraszającą do rozmów, dyskusji oraz kreowania własnych interpretacji. Istotnym faktem jest także to, iż miejscem prezentacji Małej Formy Tekstylnej jest Galeria Curators’ Lab przynależna Uniwersytetowi Artystycznemu – uczelni, która nosi imię Magdaleny Abakanowicz. Dodaje to prezentacji kolejny kontekst. Wystawę można czytać poprzez pryzmat historii i mierzenia się, niejako z historią i dziedzictwem artystki o światowym formacie, która przekraczała granice sztuki tekstylnej, podążała własną, nieskrępowaną ścieżką, zmieniając świat sztuki, świat tkaniny artystycznej.

Tytułem i tematem przyświecającym pierwszej edycji Małej Forma Tekstylnej jest „Spoglądanie”. Hasło odnosi się, przywołuje oraz daje sposobność do szerokiego mapowania, opisania i zaprezentowania postaw twórczych w relacji i odniesieniu do zastanej rzeczywistości. Spoglądanie może być bierne, może być czynne, uporczywe. Czasem jest niemym protestem. Może być nieśmiałym podglądaniem czy patrzeniem, ale zawsze stanowi o formie zainteresowania się sytuacją, zagadnieniem, problemem, który jest przywoływany, oglądany czy podpatrywany.

W obecnych czasach, kiedy bardzo często łatwiej jest nam odwrócić wzrok, rozproszyć uwagę, skoncentrować się na trwaniu i lekkości przemijania, właśnie ta tytułowa czynność stanowi istotny czynnik aktywnego budowania uwagi społeczeństwa czy jednostki. Czasem wystarczy, by tylko jedna osoba zwróciła na coś uwagę, zaczęła spoglądać, patrzeć czy gapić się, wówczas inne zaczynają podążać, nierzadko rozbudowując płaszczyznę i pole zainteresowania. Wobec czego, osoba spoglądająca, która w tym wypadku jest osobą artystyczną, staje się sygnalizatorem, tzw. whistleblowerem.

Spoglądanie jest nie tylko fizyczną czynnością. Może być rozumiane w bardziej metaforyczny sposób, ponieważ możemy spoglądać w przeszłość, analizując i kontemplując wydarzenia czy postawy, które ukształtowały naszą rzeczywistość. Spoglądanie w historię jest ważnym czynnikiem umożliwiającym utrzymanie pewnej ciągłości, linków, połączeń z pamięcią i z małymi formami. Bo to właśnie często są te struktury, które kształtowały nas, nasze mikro społeczeństwa i nadały rytm naszemu trwaniu.

Możemy spoglądać w przyszłość – projektując wciąż nadchodzący świat. Prognozowanie przyszłości, wypatrywanie znaczeń, które mogą mieć wpływ na to, kim jako jednostka czy społeczeństwo będziemy, jest interesującą rozrywką, a w połączeniu ze światem materii, sztuk wizualnych, staje się wręcz nieograniczoną możliwością poszukiwania alternatywnych rzeczywistości, światów, form i zdarzeń.

Ważnym jest także wspomniane już ograniczenie formatu. Dla artystek i artystów, którzy zwykle snują opowieści w rozbudowanych narracjach i wielkoformatowych pracach, stanowi ono zobowiązanie do skoncentrowanego formułowania wypowiedzi. Skłania do operowania jedynie kilkoma symbolami, kształtami, materią i formami, wyłuskując z nich to, co najbardziej istotne i to, co najtrafniej opisuje zaproponowany obszar tematyczny. Dobór materiałów, środków wizualnych, technik, nierzadko elementów ready made, czy samego sposobu budowania realizacji plastycznej staje się kluczowym przedmiotem i podmiotem całej relacji względem poruszanego tematu. Twórcy i twórczynie sięgają po najrozmaitsze formy wyrazu i poszukują często technicznych, czy technologicznych rozwiązań, nie będących w obszarze klasycznie konstruowanych tkanin.

Prace zaprezentowane podczas wystawy są bardzo różnorodne. Rozmaite techniki, podejścia, które świadczą o indywidualnym stylu każdej osoby artystycznej. Możemy zauważyć zupełnie odmienne formy obrazowania, wobec czego, niektóre dzieła odnoszące się do charakterystycznych rozwiązań ze świata tkaniny artystycznej, takich jak wełna manualnie filcowana, haft autorski czy krzyżykowy. Są i także te bardziej eksperymentalne, poruszające się na krawędziach pojęcia tkaniny unikatowej – prace z silikonu, wosku pszczelego, żywicy epoksydowej czy papieru. Obiekty, materiały, formy, tkaniny, zdjęcia, które zostały wykorzystane do zbudowania prac, tworzą dzieła, są niczym słowa formułujące zdania i budujące autorską historię. Same w sobie są jedynie pewną formą symboli, używanych w mechanicznym procesie komunikacji, natomiast w zestawieniu służą kreowaniu obrazu przedstawiającego pełniejszy ogląd rzeczywistości. Uwaga odbiorcy może zostać zwrócona na elementy, czy zagadnienia, których on sam mógł nie dostrzec, a obcując z dziełem, ma szansę ich doświadczyć.

Zarówno techniki, jak i interpretacje tematu „Spoglądanie” są bogate. Pośród prac wybranych i prezentowanych na wystawie możemy zauważyć te, które stanowią o życiu kobiet, fazach, stanach i lękach. Są przedstawienia interpretujące zagadnienie poprzez nawiązanie do wspomnień, są i te o społecznościach i sprawach międzysąsiedzkich, niekiedy niełatwych, pojawiają się prace opowiadające o cyfrowej współczesności i pułapce, którą ona stanowi.

Artyści i artystki, językiem plastycznym, mówią odważnie i nostalgicznie. Stawiają pytania i pozostawiają nas, jako odbiorców, czasem w niewygodnej pozycji, z zaciśniętymi ustami i myślą na pograniczu uczucia niesprawiedliwości i cierpliwości wobec zmian, które powinny już nadejść.

Wystawa, choć zbudowana małymi (formatem) dziełami, wybrzmiewa głośnym wielogłosem. Życzę nam wszystkim, by był to dopiero początek tej mikro/makro drogi.

Magdalena Kleszyńska