Kiedy przypada Wielkanoc 2023? Sprawdź znajomość polskich tradycji i zwyczajów wielkanocnych

stronakuchni.pl 1 rok temu
Zdjęcie: Karolina Misztal/archiwum PolskaPress/Dziennik Bałtycki


Wielkanoc w 2023 roku przypada w niedzielę 9 kwietnia. Dzień później obchodzony jest Poniedziałek Wielkanocny, czyli śmigus-dyngus. Przyjrzeliśmy się historii, tradycji i zwyczajowym daniom, podawanym podczas świąt wielkanocnych. To także okazja do sprawdzenia tradycyjnych domowych przepisów, którymi można uświetnić świąteczny stół. Przypominamy, co powinno znaleźć się w koszyczku wielkanocnym i jaką ma symbolikę.

Kiedy jest Wielkanoc 2023?

Data świąt wielkanocnych związana jest z fazami księżyca. Oblicza się ją według pierwszej wiosennej pełni, która przypada po astronomicznej wiośnie (6 kwietnia).

Sama Wielkanoc to dzień upamiętniający zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Chrześcijanie wierzą, iż miało to miejsce w noc między Wielką Sobotą a Wielką Niedzielą. Dla chrześcijan również ważnym odniesieniem do datowania Wielkanocy jest fakt, iż śmierć Jezusa miała miejsce na trzy dni przed żydowskim świętem Paschy w miesiącu nisan. Ten dzień określany jest jako Wielki Piątek.W 2023 roku święta wielkanocne przypadają na 9 kwietnia (niedziela) i 10 kwietnia (lany poniedziałek).

Zobacz w galerii więcej informacji o tradycjach wielkanocnych

Zobacz galerię(12 zdjęć)

Sobór powszechny z 325 roku ustalił, iż obchody Wielkanocy powinny następować w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Pewną trudnością dla ówczesnych kapłanów było przełożenie żydowskiego kalendarza opartego na fazach Księżyca na słoneczny kalendarz juliański. Natomiast w XVI papież Grzegorz XIII wprowadził nową miarę czasu, później nazwaną kalendarzem gregoriańskim. A to ponownie miało mieć przełożenie na zmianę daty obchodów Wielkanocy.

Tradycyjne obyczaje wielkanocne

Na Kaszubach w powiecie kartuskim znany jest zwyczaj chowania żuru. Właśnie ta pyszna zupa na bazie zakwasu utożsamiana jest na Kaszubach z Wielkim Postem. Danie to było głównym postnym posiłkiem. Wspomniane chowanie żuru było rodzajem ostentacyjnego spaceru z garnkiem zupy, który następnie był rozbijany na plecach ochotnika lub o ziemię.

Idź do oryginalnego materiału