Gdy mój mąż wyrzucił mnie na ulicę, straciłam ochotę do życia. Dopiero po latach zrozumiałam, iż to był najlepszy moment w moim życiu.
Wyszłam za mąż z wielkiej miłości, choćby nie przypuszczając, jakie próby czekają mnie na tej drodze. Po urodzeniu córki przytyłam siedemnaście kilogramów i od tego momentu wszystko się zmieniło.
Mąż zaczął mnie dręczyć, nazywając „krową” i „świnią”, przestał widzieć we mnie kobietę. Ciągle stawiał mi za przykład żony swoich kolegów i znajomych, twierdząc, iż one wyglądają świetnie, a ja – jego zdaniem – zamieniłam się w zwierzę.
Te słowa bolały jak nóż w serce. Później dowiedziałam się o jego młodej kochance, której istnienia już choćby nie ukrywał. Rozmawiał z nią przez telefon, pisał wiadomości, a ja z córką stałyśmy się dla niego niewidzialne.
Noce spędzałam na płaczu, ale nie miałam się do kogo zwrócić. Jestem sierotą, bez rodziny, a przyjaciółki odsunęły się po moim ślubie. Mąż czuł się bezkarny i zaczął podnosić na mnie rękę. Wściekał się, gdy córka płakała w nocy – krzyczał, żebym ją uciszyła, grożąc, iż wyrzuci nas z domu.
Nigdy nie zapomnę tamtego dnia. Mąż wrócił z pracy i od progu kazał mi się wynosić. Na dworze zapadał zmierzch, sypał śnieg. Z jedną torbą i dzieckiem na rękach stałam na podwórku, nie wiedząc, gdzie iść. choćby nie pozwolił mi zebrać rzeczy. Gdy próbowałam ogarnąć, co się dzieje, pod dom podjechało taksówki, z której wysiadła jego kochanka z walizką i weszła do naszego mieszkania. W kieszeni miałam tylko drobne banknoty i nic więcej.
Jedynym wyjściem był szpital, w którym kiedyś pracowałam. Miałam szczęście – na dyżurze była znajoma pielęgniarka, która wpuściła nas z córką, byśmy mogły przenocować.
Rano poszłam do lombardu, zastawiłam łańcuszek z krzyżykiem – jedyną pamiątkę po mamie, kolczyki od męża sprzed ślubu i obrączkę. Z ogłoszenia znalazłam starszą panią, babcię Jadwigę, która wynajmowała pokój na obrzeżach miasta. Stała się nam bliska. Dzięki temu, iż zajęła się córką, mogłam znaleźć pracę.
Bez wykształcenia zaczęłam jako pakowaczka w zakładzie mięsnym, a nocami myłam klatki schodowe. Później poznałam kobietę, u której sprzątałam. To ona zaproponowała mi stanowisko administracyjne w swojej firmie z dobrą pensją. Właśnie jej zawdzięczam to, iż poszłam na studia, skończyłam je i zostałam prawniczką.
Teraz moja córka studiuje na uniwersytecie, mamy trzypokojowe mieszkanie, samochód, kilka razy w roku wyjeżdżamy za granicę. Moja kancelaria prosperuje i jestem wdzięczna losowi, iż wiele lat temu mąż mnie wyrzucił. Gdyby nie to, nigdy bym nie osiągnęła tyle.
Niedawno z córką postanowiłyśmy kupić działkę za miastem pod domek letniskowy. ZnZnaleźliśmy wymarzone miejsce, ale gdy zobaczyłam przez okno zniszczony dom i smutną twarz mojego byłego męża, po prostu odwróciłam się i wsiadłam do samochodu.
