Lubimy sobie ponarzekać, oj lubimy. Sama też jeszcze łapię się na tym. Tymczasem narzekanie działa jak efekt domina: ja narzekam, ty narzekasz, oni narzekają zatem razem utwierdzamy się w przekonaniu, jak bardzo coś jest niefajne, złe – i nagle świat wydaje się nam miejscem jeszcze bardziej ponurym, złym, niepewnym. Tyle, iż jakby się tak nad tym zastanowić to dochodzimy do wniosku, iż nasze jęczenie, labidzenie nic nowego nie wnosi, co gorsza niczego nie zmienia...jedynie pogarsza nasz nastrój, sprawia, iż czujemy się gorzej, często utwierdza nas w przekonaniach nie do końca prawdziwych. Ludzie inteligentni emocjonalnie nie marnują czasu i energii na narzekanie, tylko szukają rozwiązań, praktykują wdzięczność i skupiają się na pozytywach. Inteligencja emocjonalna polega właśnie na tym, by emocje działały na naszą korzyść, a nie przeciwko nam. Tego zwyczajnie trzeba się nauczyć. Coś poszło nie tak? Nie oznacza to wcale, iż jedyną opcją, gdy coś nas sfrustrowało lub poszło nie po naszej myśli, jest zaciśnięcie zębów i stłumienie tego w sobie. Bezwzględnie nie! Chodzi o to by zamiast rozdrapywać – naprawiać - ot co! Zamiast snuć epopeję o tym, jak bardzo jesteśmy niezadowoleni, rozżaleni, zawiedzeni, smutni czy źli, lepiej będzie zrobić szybki bilans: czego się nauczyliśmy, co i jak możemy poprawić, zrobić lepiej, jak uniknąć podobnej sytuacji w przyszłości. A co z rzeczami, na które nie mamy wpływu ? Cóż, także i w takich razach dobrze robi przekierowanie naszej uwagę na coś pozytywnego. Ćwiczmy więc nasze umysły w dostrzeganiu pozytywów, z których przecież składa się nasza rzeczywistość, a których często nie doceniamy na co dzień... po to by zastąpić negatywny nawyk narzekania innym nawykiem, tyle iż wspierającym...
