Jak pan może, panie Potworze

Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka. Wielbi urząd, czci króla, ale sądzi człowieka.* Co tam panie w Łaźni? Nowej? Sodoma, Gomora i potwory same. I Spaghetti. Wyznam szczerze, iż tęskniłem za teatrem raniącym uczucia i obrazoburczym. Po wielokroć domagałem się, domagam się nadal, wznowienia „Klątwy” Demirskiego i Strzępki (Odcinki czasu beznadziei). Niech pokaże je chociaż...