„Mama mówi, iż stajesz się tym, co jesz. Dlatego kiedyś zlizywałam mięso z ości makreli i ponownie składałam je w kształt, w jakim się pierwotnie znajdowały. Nieśmiertelny świat, w który wierzę z wieloma alternatywami. Sposoby życia – hodowane na stół, pielęgnowane dla edukacji, produkcja dla konsumpcji, posiłek na osobę, życie kolektywne. Tworzenie sensu, tworzenie czucia.
»Myśl, śnij i działaj zgodnie z tym, co jesz i pijesz« – uznane przez ruch futurystyczny, gotowanie i jedzenie stały się podporządkowane estetycznemu doświadczeniu, fetyszyzowanie i fantazjowanie na warstwach rzeczywistości, camera obscura w ruchomym zamku. Momenty życia czekają na mnie, by je uchwycić, zachować, sfermentować, strawić.
Trawienie.
Dobry materiał jelitowy.
Dobre bakterie.
Dobre bakterie jelitowe”.
(tekst autorstwa Ady Hao)
Ugryzłam więcej niż mogę przełknąć (I may have bitten off more than I can chew) to trwający dialog między artystkami Natalią Janułą i Joanną Wierzbicką. Obie badają kruchość ciała i niejednoznaczne powiązania między domowością a technologią, futuryzmem i rozkładem.
Wystawa w Generation & Display to zaproszenie na wyjątkową „kolację” z licznymi kulinarnymi specjałami. Regionalna galaretka, zwana inaczej auszpikiem (humorystyczne wejrzenie do półprzezroczystych wschodnioeuropejskich specjałów żelatynowych), rzeźby z pleksi, lateksowe asamblaże, jadalne elementy, kinetyczne rzeźby, mięsno-podobne stwory, ciasto z językiem i zębami.
Januła i Wierzbicka interesują się jadalną materią i jej zdolnością do kształtowania wspomnień, rytuałów i doświadczeń kolektywnych, które następnie stają się wzajemnie przekształcającymi się relacjami między jedzeniem a konsumentem. Z przymrużeniem oka badają również jedzenie jako materiał poetycki, metaforyczny, dyskursywny, jadalny i rzeźbiarski.
![„Co przyniesiesz, to upieczesz”. Mieszkańcy Prokopowa spotkali się z okazji zakończenia lata [ZDJĘCIA]]()
