Halina Poświatowska to jedna z najbardziej poruszających postaci polskiej poezji powojennej. Choć żyła zaledwie 32 lata, pozostawiła po sobie twórczość, która do dziś zachwyca, porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelniczek i czytelników. Jej wiersze są pełne zmysłowości, tęsknoty, bólu i zachwytu nad ulotnością istnienia. To poezja głęboko osobista, a zarazem uniwersalna – opowiadająca o tym, co najbardziej ludzkie: o miłości, śmierci, samotności i pragnieniu bliskości.