Dyrektywa 1/76 – Zakłócanie/Rozkład [Zersetzung]
Zakłócanie/Rozkład [Zersetzung] było techniką wojny psychologicznej stosowaną przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego (STASI) w celu represjonowania przeciwników politycznych w Niemczech Wschodnich w latach 70. i 80. Zakłócanie/Rozkład [Zersetzung] służył do zwalczania domniemanych i rzeczywistych dysydentów dzięki tajnych środków, wykorzystując tajne metody nadużywania kontroli i manipulacji psychologicznej w celu zapobiegania działaniom antyrządowym. Ludzie byli powszechnie atakowani na zasadzie prewencyjnej i zapobiegawczej, w celu ograniczenia lub powstrzymania działań dysydenckich, które mogli kontynuować, a nie na podstawie przestępstw, które faktycznie popełnili. Metody Zersetzung zostały zaprojektowane w celu złamania, osłabienia i sparaliżowania ludzi za „fasadą społecznej normalności” w formie „cichej represji”.
Użycie przeciwko osobom prywatnym
STASI stosowała Zakłócanie/Rozkład [Zersetzung] przed, w trakcie, po lub zamiast uwięzienia osoby, której dotyczyło zatrzymanie. Wdrożenie Zersetzung — eufemistycznie nazywane Operativer Vorgang („procedura operacyjna”) — generalnie nie miało na celu zebrania dowodów przeciwko osobie, której dotyczyło zatrzymanie, w celu wszczęcia postępowania karnego. STASI uważała raczej Zersetzung za odrębną metodę, którą należało stosować, gdy oficjalne procedury sądowe były niepożądane z powodów politycznych, takich jak międzynarodowy wizerunek NRD. Jednak w niektórych przypadkach STASI próbowała wciągnąć osoby w pułapkę, jak na przykład w przypadku Wolfa Biermanna: STASI umawiała go z nieletnimi, mając nadzieję, iż będą mogli następnie wystąpić o oskarżenie karne. Przestępstwa będące celem takiej pułapki nie miały charakteru politycznego, takie jak posiadanie narkotyków, handel, kradzież, oszustwa finansowe i gwałt.
„…STASI często stosowała metodę, która była naprawdę diaboliczna. Nazywano ją Zersetzung i opisano ją w innych wytycznych. Słowo to jest trudne do przetłumaczenia, ponieważ pierwotnie oznaczało „biodegradację”. Ale w rzeczywistości istnieje dość dokładny opis. Celem było potajemne zniszczenie pewności siebie ludzi, na przykład poprzez zniszczenie ich reputacji, organizowanie niepowodzeń w ich pracy i niszczenie ich osobistych relacji. Biorąc to pod uwagę, Niemcy Wschodnie były bardzo nowoczesną dyktaturą. STASI nie próbowała aresztować każdego dysydenta. Wolała ich sparaliżować i mogła to zrobić, ponieważ miała dostęp do tak wielu informacji osobistych i do tak wielu instytucji.” —Hubertus Knabe, niemiecki historyk
Dyrektywa 1/76 wymienia następujące sprawdzone i przetestowane formy Zakłócania/Rozkładu [Zersetzung], między innymi:
„systematyczna degradacja reputacji, wizerunku i prestiżu na podstawie prawdziwych, sprawdzalnych i dyskredytujących informacji wraz z nieprawdziwymi, wiarygodnymi, niepodważalnymi, a zatem również dyskredytującymi informacjami; systematyczna inżynieria społecznych i zawodowych niepowodzeń w celu podważenia pewności siebie jednostek; … wzbudzanie wątpliwości co do przyszłych perspektyw; wzbudzanie nieufności i wzajemnej podejrzliwości w grupach …; przerywanie lub utrudnianie wzajemnych relacji w grupie w przestrzeni lub czasie …, na przykład poprzez … przydzielanie geograficznie odległych miejsc pracy.” — Dyrektywa nr 1/76 ze stycznia 1976 r. w sprawie opracowania „procedur operacyjnych”.
Zaczynając od informacji wywiadowczych uzyskanych w drodze szpiegostwa, STASI opracowała „socjogramy” i „psychogramy”, które stosowała do psychologicznych form Zakłócania/Rozkładu [Zersetzung]. Wykorzystywali cechy osobiste, takie jak homoseksualizm, a także domniemane słabości charakteru osoby, której dotyczyły ataki — na przykład zawodowe niepowodzenie, zaniedbanie obowiązków rodzicielskich, zainteresowania pornograficzne, rozwód, alkoholizm, uzależnienie od leków, skłonności przestępcze, zamiłowanie do kolekcjonowania lub gier, lub kontakty ze skrajnie prawicowymi kręgami — lub choćby zasłonę wstydu z plotek wylewanych na krąg znajomych. Z punktu widzenia STASI środki te były najbardziej owocne, gdy były stosowane w związku z osobowością; należało unikać wszelkiego „schematyzmu”.
Taktyki i metody stosowane w ramach Zakłócania/Rozkładu [Zersetzung] zwykle obejmowały zakłócanie prywatnego lub rodzinnego życia ofiary. Często obejmowały one ataki psychologiczne w formie gaslightingu [robienie z kogoś wariata]. Inne stosowane praktyki obejmowały niszczenie mienia, sabotaż samochodów, celowe nieprawidłowe leczenie, kampanie oszczerstw, w tym wysyłanie sfałszowanych kompromitujących zdjęć lub dokumentów rodzinie ofiary, denuncjację, prowokację, wojnę psychologiczną, dywersję psychologiczną i podsłuchy.
Zbadano, ale nie ustalono jednoznacznie, iż STASI używała urządzeń rentgenowskich w sposób ukierunkowany jako broń, aby powodować długotrwałe problemy zdrowotne u swoich przeciwników. To powiedziawszy, Rudolf Bahro, Gerulf Pannach i Jürgen Fuchs, trzej ważni dysydenci, którzy byli uwięzieni w tym samym czasie, zmarli na raka w odstępie dwóch lat. Badanie przeprowadzone przez Federalnego Komisarza ds. Dokumentacji Państwowej Służby Bezpieczeństwa byłej NRD (Bundesbeauftragte für die Unterlagen des Staatssicherheitsdienstes der ehemaligen Deutschen Demokratischen Republik lub BStU) zostało tymczasem odrzucone na podstawie zachowanych dokumentów, takich jak oszukańcze użycie promieni rentgenowskich, i wspomina jedynie o odosobnionych i niezamierzonych przypadkach szkodliwego użycia źródeł promieniowania, na przykład do oznaczania dokumentów.
W imieniu ofiary [celu], STASI wydawała drobne ogłoszenia, zamawiała produkty i wykonywała telefony alarmowe, aby ją zastraszyć. Aby grozić, zastraszać lub wywoływać psychozy, STASI zapewniała sobie dostęp do miejsca zamieszkania ofiary i pozostawiała widoczne ślady swojej obecności, dodając, usuwając i modyfikując przedmioty, takie jak skarpetki w szufladzie, lub zmieniając godzinę, o której miał zadzwonić budzik.
Źródło: Zersetzung, wikipedia
Zobacz na: CIA: Trening wrażliwości [1974]
Jak zinfiltrować organizację i uczynić ją dysfunkcyjną – [Notka CIA, 1944]
Dynamika wewnątrzgrupowa/zewnątrzgrupowa w marketingu
Propaganda – Harold D. Lasswell
Objawy obsesyjno-kompulsywne leżą u podstaw obsesji ideologicznej i poparcia dla przemocy politycznej
Jak zostać przywódcą sekty – Prosty przewodnik, jak zdobyć kontrolę nad umysłami.<
Jak wymóżdżać – krótki kurs propagandy – Rafał Brzeski
Myślenie pojęciowe, a myślenie stereotypowe – Andrzej Wronka, Kazimierz Ajdukiewicz
