Przez większą część swojego życia człowiek uczy się metodą "kopiuj-wklej", czyli przyswaja coś, co zobaczył lub usłyszał od innych ludzi. I tak od dziecka słyszał - "nie płacz" albo "przestań krzyczeć" zamiast budujących "smutno Ci? możesz płakać" albo "jesteś zły? wyrzuć złość krzykiem". o ile rodzice nie mówili o swoich emocjach, bo ich rodzice też tego nie robili, to jasnym się staje, iż nie mogli też nauczyć swojego dziecka radzenia sobie z emocjami. Zatem wielu z nas nauczyło się od rodziców i innych ludzi pojawiających się na naszej drodze, iż emocje trzeba tłumić, iż nie należy ich uzewnętrzniać, iż ich wyrażanie jest czymś jeżeli nie złym to przynajmniej nieodpowiednim. Tymczasem okazuje się, iż tłumienie emocji obraca się przeciwko nam. Szkodzi naszemu zdrowiu psychicznemu i fizycznemu jak też kładzie się cieniem na naszych relacjach z innymi ludźmi. Albowiem każda nienazwana i niewłaściwie przeżyta emocja zostaje w naszym ciele. Te skrywane emocje buzują niczym nie mogąca znaleźć ujścia para pod szczelną pokrywką. Czym to się kończy ? Z doświadczenia wiemy ...wybuchem. Zatem... tłumienie emocji nie jest zdrowym podejściem do radzenia sobie z uczuciami. Warto więc szukać sposobów na konstruktywne wyrażanie i zarządzanie swoimi emocjami, aby uniknąć negatywnych skutków dla zdrowia i relacji z innymi. jeżeli sami nie potrafimy sobie pomóc, szukajmy pomocy u ludzi, którzy się na tym znają...
