Czego nie wiesz o szampanie? Mamy kilka ciekawostek!

supernowosci24.pl 2 dni temu

Uwielbiali go Napoleon i Churchill. Marylin Monroe podobno się w nim kąpała, a Coco Chanel mawiała: „Szampana piję tylko w dwóch sytuacjach: kiedy jestem zakochana i kiedy nie jestem”. Zgodnie z tradycją, kieliszka z bąbelkami nie może zabraknąć przy świętowaniu wyjątkowych momentów jak powitanie Nowego Roku. A czego możemy nie wiedzieć o tym szlachetnym trunku?

Kolor ma znaczenie! Kto wynalazł lakier do paznokci?

Według wyliczeń naukowców w jednym kieliszku wypełnionym szampanem mieści się ok. 3,5 miliona bąbelków.
Nazwa regionu będącego ojczyzną szampana, czyli Szampanii pochodzi od rzymskiego Campania i oznacza „równinną ziemię”.
Recepturę alkoholu, którym dziś zachwyca się cały świat stworzył benedyktyński zakonnik z opactwa Hautvillersi, który żył na przełomie XVII i XVIII w.. Legenda głosi, iż gdy mnich – Dom Pérignon, po raz pierwszy skosztował trunku z bąbelkami, zawołał współbraci słowami: „Chodźcie prędko, ja piję gwiazdy!”.
Sekret szampana tkwi w tym, iż napój nie jest sztucznie nasycany dwutlenkiem węgla, ale powstaje na skutek naturalnego procesu dojrzewania wina. Pérignon zauważył, iż młode wino leżakujące w butelkach, do którego dodał trochę cukru, ulega powtórnej fermentacji. Następnie, metodą prób i błędów, opracował sposób jego wytwarzania.
Szampan powstaje wyłącznie z 3 odmian winogron: Chardonay (biała) i Pinot Meunier i Pinot noir (czerwone). Owoce są zbierane manualnie, a proces uzyskiwania trunku niezmienny od wieków. Najpierw, przez 2-3 tygodnie fermentuje w specjalnych beczkach. A następnie – już w butelkach – dodaje się do niego cukier i drożdże. W wyniku ponownej fermentacji powstaje alkohol z delikatnymi bąbelkami.
Wina musujące powstałe poza Szampanią nie można nazywać szampanami. Nazwa ta została zastrzeżona w 1911 r.

Diabelski trunek?

Początkowo szampan nie cieszył się zbyt dużym uznaniem. Zdarzało się, iż korek wystrzelił albo butelka pękła, dlatego szampan był choćby nazywany „diabelskim trunkiem”. Wszystko się zmieniło za sprawą jednego z producentów – Eugene’ a Merciera. Założyciel firmy Champagne Mercier postanowił upowszechnić alkohol, który zarezerwowany był dla królewskich dworów i arystokratycznych posiadłości. W 1889 r. na Wystawie Światowej w Paryżu pokazał olbrzymią beczkę o pojemności 1,6 tysiąca hektolitrów (213 tysięcy butelek). W Épernay wybudował 18-kilometrowe piwnice, które stały się nie lada atrakcją. Nakręcił również pierwszy w historii film reklamowy, opisujący, jak powstaje szampan.
Szampana należy pić w kieliszkach o kształcie tulipana, ale przez stulecia szampan nalewano do kieliszków o kształcie pucharku. Legenda głosi, iż miał odwzorowywać pierś Marii Antoniny, królowej Francji. Wg innej wersji to biust madame de Pompadour, kochanki króla Francji Ludwika XV posłużył za wzór. Ale niektórzy twierdzą, iż to cesarzowa Józefina – żona Napoleona Bonaparte użyczyła. Jaka jest prawda? Kieliszek został zaprojektowany i wykonany ok. 1663 r. w Anglii. Wyklucza to więc… wszystkie damy, które urodziły się później.
Szampan zawiera cynk, lit i fosfor, czyli pierwiastki sprzyjające regeneracji systemu nerwowego, dlatego tez świetnie poprawia samopoczucie, działa oczyszczająco i przeciwzapalnie.
Ważne są napisy na etykiecie: extra brut –bardzo wytrawny; sec – wytrawny; demisec – półsłodki; doux – słodki.
Szampana nie powinniśmy otwierać tak, by korek wystrzelił z hukiem – starajmy się, by z butelki wydobyło się „delikatne westchnienie”.
Trunek ten należy podawać schłodzony do 6-8 stopni Celsjusza. W tym celu sprawdzi się wiaderko wypełnione lodem. Nie powinno się wkładać szampana do lodówki czy zamrażarki.