Cisza, jaką znamy

*Dziennik* Gdy Weronika powiedziała „mam już dość tego milczenia”, nie podniosła głosu. Po prostu odłożyła łyżkę, spojrzała w okno i wypowiedziała to — spokojnie, niemal obojętnie. Jakby mówiła „trzeba wynieść śmieci” albo „zapomniałam kupić mleko”. Bez histerii, ale w taki sposób, iż w pokoju zrobiło się nagle głucho, jakby ktoś wyciszył dźwięk. Kuba oderwał wzrok […]