Carla Bruni – piosenkarka, modelka, pierwsza dama

Carla Bruni to ikona, która na przestrzeni dekad przechodziła metamorfozę od modelki do piosenkarki, pierwszej damy Francji, aż po symbol francuskiego stylu. Jej życie to pasjonująca opowieść o talentach, skandalach i nieprawdopodobnych wyborach – od rodzinnego artystycznego środowiska po małżeństwo z Nicolasem Sarkozy, aż po aktualne występy na paryskim Tygodniu Mody. Poznaj historię kobiety, która nigdy nie boi się zmian, a jej styl i osobowość inspirują na miarę XXI wieku.

Dzieciństwo w artystycznej rodzinie

Carla Bruni urodziła się 23 grudnia 1967 roku w Turynie we Włoszech, w rodzinie o bogatych artystycznych korzeniach Ojcem, którum ją wychowywał był Alberto Bruni Tedeschi, kompozytor i przemysłowiec, a matką Marisa Borini, koncertowa pianistka. W wywiadzie dla Vanity Fair Bruni ujawnała, iż jej biologicznym ojcem jest Maurizio Remmert, gitarzysta klasyczny, z którym jej matka miała romans trwający sześć lat. Rodzina należała do ścisłej włoskiej elity – dziadek Carla był założycielem firmy CEAT, producenta opon, której fortuna rodziny pochodziła od lat 20. XX wieku.

W wieku 7 lat Bruni przeprowadziła się do Francji, aby uciec przed groźbą porwań ze strony Czerwonych Brygad, terrorystycznej organizacji aktywnej we Włoszech w latach 70. i 80. Wychowywała się w Lausanne w Szwajcarii, gdzie uczęszczała do elitarnego internatu Château Mont-Choisi. Jej rodzeństwo również związane było ze sztuką – siostra Valeria Bruni Tedeschi to aktorka i reżyserka, a brat Virginio zmarł w 2006 roku na skutek powikłań związanych z HIV/AIDS.

Rodzina Bruni-Tedeschi była nie tylko zamożna, ale również silnie związana z kulturą. Dziadek Carla z strony matki był francuskim aktorem, a ojczym – kompozytorem. To środowisko kształtowało jej zainteresowania artystyczne, które przejawiły się później w pasji do muzyki i mody.

Studia w Paryżu – architektura i historia sztuki

W Paryżu Carla Bruni rozpoczęła studia w dziedzinie architektury i historii sztuki, które miały być kontynuacją rodzinnych tradycji. Jej rodzice, choć artyści, oczekiwali od córki klasycznej edukacji. Studiowała w renomowanych szkołach artystycznych, gdzie rozwijała swoje zainteresowania. Jednak w wieku 19 lat zdecydowała się przerwać naukę, aby całkowicie poświęcić się karierze modelki.

Decyzja ta była spowodowana nie tylko atrakcyjną ofertą finansową, ale także zmęczeniem sztywnym programem studiów. Bruni przyznawała, iż moda była dla niej sposobem na samorealizację, który dawał więcej swobody niż akademickie środowisko. Jej wygląd, łączący włoskie temperament z francuskim szarmem, gwałtownie zwrócił uwagę agencji modelek.

Wielka kariera modelki lat 80. i 90.

Kariera Bruni jako modelki rozpoczęła się w 1987 roku, gdy została wybrana przez Paula Marciano, ówczesnego dyrektora kreatywnego marki Guess, do udziału w kampanii na jeansy. Debiut u boku Estelle Lefebure stał się przełomowym momentem, który otworzył jej drzwi do współpracy z największymi domami mody. W latach 90. stała się jedną z najwybitniejszych modelek, pracując dla Christiana Diora, Gianniego Versace, Karla Lagerfelda czy Chanel.

Jej roczne zarobki sięgały 7,5 mln dolarów, co umieściło ją w czołówce najlepiej opłacanych modeli dekady. Bruni była symbolem elegancji i opanowania na wybiegu, a jej charyzma przyciągała uwagę nie tylko projektantów, ale też mediów. W 1995 roku wystąpiła w dokumentalnym filmie Unzipped o środowisku mody, który pokazał jej osobowość i profesjonalizm.

Wśród jej najważniejszych projektów znalazły się:

• Kampanie dla Dior pod okiem Gianfranco Ferré, gdzie wcielała się w rolę nowoczesnej femme fatale.
• Współpraca z Versace, gdzie jej metalowe suknie z lat 90. stały się ikonami epoki.
• Pozowanie dla Chanela, podczas którego Karl Lagerfeld chwalił jej naturalną elegancję.

Bruni nie unikała też skandali – w 2008 roku jej nagie zdjęcie z 1993 roku zostało sprzedane na aukcji za 91 000 dolarów. Kariera modelki była dla niej trampoliną do kolejnych pasji, które z czasem przesłoniły jej osiągnięcia w świecie mody.

Z modelki na piosenkarkę

W 1997 roku Carla Bruni kończy karierę modelki, aby zrealizować swoją największą pasję – muzykę. Jej debiutancki album Quelqu’un m’a dit z 2003 roku okazał się przełomowym moment w jej życiu. W przeciwieństwie do innych modelek próbujących sił w świecie muzyki, Bruni nie usztywniała się na imidżu „supermodelki”. Płytki album nagrano w kuchni jej przyjaciela, gitarzysty Louisa Bertignaca, co nadało mu intymną, niemal domową atmosferę. W tekstach poruszała tematy miłości, ironii i tęsknoty, a jej chrapliwy głos stał się wizytówką płyty. Album przeszedł niemal niezauważony przez francuską prasę, ale sprzedał się w ponad dwóch milionach egzemplarzy we Francji, osiągając pierwsze miejsce na liście najpopularniejszych albumów.

W 2004 roku Bruni odebrała nagrodę Victoire de la Musique dla artystki roku, co umocniło jej pozycję w świecie muzyki. Kolejne płyty, takie jak No Promises (2007) czy Comme si de rien n’était (2008), utrwaliły jej status artystki łączącej francuską chanson z elementami folk i jazzu. Swoją twórczość opierała na autorskich tekstach, często inspirowanych osobistymi doświadczeniami. W 2024 roku podzieliła się wrażeniami z koncertu w Nowym Jorku, gdzie wystąpiła w ramach serii Postcards from Paris na antenie BBC Radio 2.

Związki i skandale

Życie prywatne Bruni to pasjonująca opowieść o miłości, skandalach i rodzinie. W 2001 roku urodziła syna Auréliena, którego ojcem jest filozof Raphaël Enthoven. Ich związek zakończył się po kilku latach, a Bruni w wywiadach zdradzała, iż była to decyzja Enthovena, który uznał, iż ich relacja nie ma przyszłości. W 2008 roku poślubiła Nicolasa Sarkozy’ego, ówczesnego prezydenta Francji, w prywatnej ceremonii w Pałacu Elizejskim. To było jej pierwsze małżeństwo, a dla Sarkozy’ego trzecie.

W 2011 roku urodziła córkę Giulię, a w 2014 roku w wywiadzie dla Ellen DeGeneres Show potwierdziła, iż zachowała obywatelstwo włoskie, mimo iż stała się Francuzką w 2008 roku. Jej przynależność narodowa stała się przedmiotem polemik, gdy w 2009 roku we Włoszech oskarżano ją o zdradę, po tym jak w programie Davida Lettermana stwierdziła, iż jest „tylko Francuzką”. Skandal z udziałem nagich zdjęć z 1993 roku, które sprzedano na aukcji za 91 000 dolarów, to kolejny przykład jej skłonności do wywoływania kontrowersji.

Pierwsza dama z charakterem

W roli pierwszej damy Francji Bruni nie dała się sprowadzić do tradycyjnej postaci „dekoracyjnej żony polityka”. W 2008 roku towarzyszyła Sarkozy’emu podczas wizyty państwowej w Wielkiej Brytanii, gdzie jej elegancja w stroju Christiana Diora stała się symbolem francuskiej mody. W przeciwieństwie do Jackie Kennedy, z którą często ją porównywano, Bruni nie unikała publicznego wyrażania swoich opinii. W 2010 roku ostro skrytykowała stanowisko papieża Benedykta XVI w sprawie prezerwatyw, a w 2012 roku interweniowała w sprawie skazanej na karę śmierci Sakineh Mohammadi Ashtiani, irańskiej kobiety oskarżonej o zdradę małżeńską.

Jej styl ewoluował – zamiast ekstrawaganckich kreacji z czasów kariery modelki, wybierała minimalizujące, dopasowane garnitury i czarne sukienki. W 2009 roku podczas wizyty w Pałacu Windsorzkim założyła sapphire blue gown od Yves’a Saint Laurenta, który stał się ikoną jej epoki jako pierwszej damy. Kontrowersje nie opuściły jej również po zakończeniu kadencji męża – w 2024 roku została oskarżona o wywieranie presji na świadka w sprawie nielegalnego finansowania kampanii Sarkozy’ego, co doprowadziło do jej aresztowania.

Jej postawa była zawsze pełna kontrastów – z jednej strony elegancja i dyplomacja, z drugiej otwarta mowa o swoich przekonaniach i skłonność do ryzyka. To właśnie ta nieprzewidywalność uczyniła ją jedną z najbardziej fascynujących postaci w historii Francji.

Osobisty styl Carli Bruni z paryskim szykiem

Carla Bruni to synonim francuskiego chic, który łączy minimalizm z subtelną ekstrawagancją. Jej podstawowe elementy garderoby to czarne sukienki, dopasowane garnitury oraz klasyczne szpilki, które stały się jej wizytówką na czerwonych dywanach. W 2025 roku na pokazie Schiaparelli zaprezentowała się w czarnej kreacji z marszczeniami i długim trenczem, który przełamała koronkowymi rajstopami – trendem, który aktualnie wraca do łask. Takie połączenie tradycji i nowoczesności to znak rozpoznawczy jej stylu, który inspiruje młodsze pokolenia fashionistek.

W odróżnieniu od typowych modelek z lat 90., Bruni nie boi się łączyć rock’n’rollowych akcentów (jak skórzane kurtki czy charakterystyczne fryzury) z elegancją haute couture. Jej ulubione dodatki to okulary przeciwsłoneczne, długie rękawiczki i minimalistyczna biżuteria, które nadają jej lookowi lekkości. W wywiadach podkreśla, iż styl to dla niej forma wyrazu osobowości, a nie ślepe naśladownictwo trendów.

Co aktualnie robi Carla Bruni?

W 2025 roku Carla Bruni pozostaje aktywną postacią w świecie mody i sztuki. W styczniu wystąpiła na Paris Fashion Week Haut Couture, gdzie obok gwiazd takich jak Zendaya i Cate Blanchett, towarzyszyła projektantom podczas prezentacji Jacquemusa i Schiaparelli. Jej stylizacje – czarna sukienka z odsłoniętymi ramionami i marszczone kreacje – stały się punktem odniesienia dla branży.

W październiku 2024 roku zadebiutowała na pokazie Victoria’s Secret, stając się najstarszą modelką w historii marki. W zmysłowej czarnej stylizacji z charakterystycznymi skrzydłami udowodniła, iż wiek nie jest barierą dla realizacji marzeń. Bruni nie ukrywa, iż ten występ był dla niej wyzwaniem, ale jednocześnie okazją do pokazania, iż kobiecość nie kończy się wraz z pięćdziesiątką.

Pomimo intensywnej aktywności, Bruni nie zaniedbuje swoich artystycznych pasji. W 2024 roku wzięła udział w serii koncertowej Postcards from Paris na antenie BBC Radio 2, gdzie interpretowała francuskie standardy. Jej zaangażowanie w walkę z rakiem piersi (zdiagnozowano u niej chorobę w 2021 roku) oraz aktywne wstawanie po leczeniu stały się inspiracją dla wielu. Bruni pozostaje symbolem odwagi i stylu na miarę XXI wieku.