Bezdomny chłopiec zobaczył zdjęcie ślubne i szepnął: „To moja mama” – Odkrycie tajemnicy sprzed lat, które zburzyło świat milionera

Każdego ranka Wojciech szedł tą samą trasą do biura, mijając starą część miasta. Ostatnio grupka bezdomnych dzieci zaczęła się zbierać przy piekarni, która w witrynie wystawiała oprawione zdjęcia lokalnych ślubów. Jedno zdjęcie szczególnie fotografia ślubu Wojciecha sprzed dziesięciu lat dumnie wisiało w prawym górnym rogu. Zrobiła je siostra właścicielki piekarni, fotografka-amatorka, a Wojciech pozwolił je wywiesić, bo uwieczniało najszczęśliwszy dzień jego życia.
Niestety, szczęście nie trwało długo. Jego żona, Agnieszka, zniknęła pół roku po ślubie. Żadnego listu z żądaniem okupu. Żadnego śladu. Policja uznała sprawę za podejrzaną, ale bez dowodów sprawę umorzono. Wojciech nigdy więcej się nie ożenił. Zagłębił się w pracę, zbudował sobie bezpieczne życie, ale serce wciąż wisiało na jednym pytaniu: co się stało z Agnieszką?
Pewnego deszczowego czwartkowego ranka Wojciech jechał na zebranie zarządu, gdy ruch zwolnił przy piekarni. Wyjrzał przez przyciemnioną szybę i zobaczył chłopca, może dziesięcioletniego, bosego na chodniku, przemokniętego od mżawki. Chłopiec wpatrywał się w zdjęcie ślubu Wojciecha w witrynie. Wojciech spojrzał na niego bez większej uwagi aż do chwili, gdy chłopiec wskazał palcem na fotografię i powiedział stojącemu obok sprzedawcy:
*To moja mama.*
Wojciechowi zaparło dech.
Opuścił szybę do połowy. Chłopiec był chuderlawy, miał splątane ciemne włosy i koszulkę trzy numery za dużą. Wojciech przyjrzał się jego twarzy i poczuł niepokojące ukłucie w żołądku. Chłopiec miał oczy jak Agnieszka piwne z zielonymi błyskami.
Hej, chłopcze zawołał Wojciech. Co powiedziałeś?
Chłopiec odwrócił się do niego i mrugnął. *To moja mama*, powtórzył, znów wskazując zdjęcie. *Śpiewała mi na dobranoc. Pamiętam jej głos. Pewnego dnia po prostu zniknęła.*
Wojciech wysiadł z samochodu, ignorując protesty kierowcy. Jak masz na imię, synu?
Kacper odparł chłopiec, drżąc.
Kacper Wojciech uklęknął, by być na jego wysokości. Gdzie mieszkasz?
Chłopiec spuścił wzrok. *Nigdzie. Czasem pod mostem. Czasem przy torach.*
Pamiętasz coś jeszcze o mamie? spytał Wojciech, starając się opanować drżenie głosu.
Lubiła róże powiedział Kacper. I miała naszyjnik z białym kamykiem. Jak perłę.
Wojciechowi ścisnęło się serce. Agnieszka miała naszyjnik z perłą, który zawsze nosiła prezent od matki. Unikatowy, trudny do zapomnienia.
Muszę cię o coś zapytać, Kacper powiedział wolno Wojciech. Pamiętasz swojego tatę?
Chłopiec pokręcił głową. *Nigdy go nie poznałem.*
Właśnie wtedy wyszła właścicielka piekarni, zaciekawiona zamieszaniem. Wojciech zwrócił się do niej. Widziałaś kiedyś tego chłopca?
Skinęła głową. Tak, czasem tu przychodzi. Ale nigdy nie prosi o pieniądze. Tylko patrzy na to zdjęcie.
Wojciech zadzwonił do asystenta i odwołał spotkanie. Zabrał Kacpra do pobliskiej restau