Bejabej / callahan

Zagubione strofy
Rozkwiecają umysł
Rozkwitając w milion
Wiosennych barw

A czas flirtuje
Z błękitem pamięci
Głosem serca
Recytując czule

Jeszcze raz
I jeszcze…
Spadająca kropla
Pieści duszę

To –
Co niewypowiedziane
Nie dopisane i –
Już nie zaistnieje

Zatrzymanym słońcem…
Jesteście niebem
Na którym jutrzenka
Domaluje strofy.

***

Dziś nastał ten błogosławiony czas, kiedy ludzie niezależnie od ostatnich trudów i przeszkód odnajdują swą duchową tożsamość – ochoczo otwierają serca na ów głos minionych pokoleń uświęconej tej ziemi słowem i czynem godnym – czują, jak wewnętrznie potrzebują tego co czyste, co dobre:

Kiedy jodłowe igiełki żywicowym niebem
Kolędową kołderką kryty żłobek i Dziecię
Pierwsza gwiazdka – euforia i uśmiech już niesie
W czas Świąteczny, dla świata dla nas dla Ciebie