KLATKI
Gdy Bajgór był bez Bajdoły, widział często tylko podzielone między sobą ludzkie istnienia, żyjące w klatkach.
Jedne klatki były dla ludzi pięknych, drugie – dla brzydkich. A te klatki stały jeszcze w innych klatkach. Osobne klatki dla mądrych, dla głupich, dla leniwych, dla pracowitych, dla pijących, dla abstynentów, dla erotomanów, dla ascetów, dla prawicowych, dla lewicowych, dla wierzących, dla niewierzących… Klatek bez liku!
- Biegam od jednej klatki do drugiej. Nikt mnie nie wpuszcza. Jestem na wolności? - myślał Bajgór. - Jesteś w ogromnej klatce świata. Ona jest otwarta, powiedziałaby pewnie Bajdoła…
