Antonina Bogacka przekazała pracownicom seksualnym stojącym na ulicy Brackiej, Kruczej i Chmielnej w Warszawie drewniane gwizdki. Za ich pomocą dziewczyny miały się informować nawzajem o nadchodzących łapankach organizowanych przez funkcjonariuszy „obyczajówki”. To jeden z przedmiotów, jakie zobaczymy w Miejscu Projektów Zachęty. Odpowiadają one na problemy osób wykluczonych w XX wieku: mieszkańców gdyńskich dzielnic biedy, kobiet, które wyemigrowały ze wsi do miast w poszukiwaniu pracy w dwudziestoleciu międzywojennym i osób zamieszkałych w sąsiedztwie nowohuckiego kombinatu w okresie PRL-u.
Szymon Zakrzewski powołał do życia Archiwum Przedmiotów Wyobrażonych, które gromadzi te nieznane szerszej publice projekty z historii polskiego dizajnu, które nigdy nie powstały. Opisuje kontekst i problematykę, z jaką mierzyli się twórcy i twórczynie odpowiadając na wyzwania najbardziej potrzebujących. Prawda jednak jest taka, iż przedstawieni na wystawie w Miejscu Projektów Zachęty twórczynie i twórcy nigdy nie istnieli, a odkryte przedmioty zostały całkowicie wymyślone przez Szymona Zakrzewskiego w ramach pracy doktorskiej, którą realizuje na warszawskiej ASP. Warto sobie wyobrazić, jak wyglądałaby historia polskiego dizajnu, gdyby odpowiadała na potrzeby najmniej uprzywilejowanych grup.
17.01–31.03.2025
Szymon Zakrzewski, Archiwum Przedmiotów Wyobrażonych
Miejsce Projektów Zachęty, Warszawa, ul. Gałczyńskiego 3
www.zacheta.art.pl
Edmund Tessmer, Taczki, fot. S. Nowak
Lucjan Bohdanowicz, Krajobraz ogni – karuzela, fot. S. Nowak
