Kieran Bew zna moc dobrego zarostu. Uważa, iż to właśnie ten wygląd przyczynił się do sukcesu Hugh Hammera ujarzmianie potężnego Vermithora W Dom SmokaSiódmy odcinek sezonu „The Red Sowing”.
„Miałem dużą brodę i wszyscy dyskutowali, czy powinienem ją zgolić, czy nie” – mówi Bew. „I po prostu powiedziałem: uwielbiam projekt zębów Vermithora, wyglądają jakby szły w różnych kierunkach; jakby cię ugryzł, byłoby to najbardziej bolesne, prawie jak uwięzienie w Iron Maiden czy coś takiego. I poczułem, iż to trochę zabawny żart o ludziach, którzy mają psy i kończą wyglądając jak ich psy”.
Bew wiedział, iż Cały wątek Hugh w tym sezonie prowadził do jego ostatecznego starcia z Wermitori świadomy, ile wyborów estetycznych było do podjęcia, aby nadać głębi decyzji o udaniu się na Smoczą Skałę: zachował brodę i włosy w tym samym kolorze, co Demony (jeśli nie Viserysa), z odrobiną naturalnego odcienia Bewa zmieszanego z własnym. I gdy obserwował, jak wzrastało niezadowolenie Hugha z klasy rządzącej w Królewskiej Przystani, Bew odkrywał rolę w małych momentach, jak bycie tak zdesperowanym na jedzenie, iż uderzał bliźniego, by zdobyć torbę.
Dla niego sceny były „zawsze jak szkielet” dla większego łuku postaci. Ale jak każdy dobry aktor (lub, jak to jest w przypadku interpretowanie wielu Ogień i Krewpodręcznikowa relacjahistoryk), jego zadaniem było poskładanie w całość żywej ludzkości.
„Dostać scenę, w której mój bohater wyjawia swojej żonie coś ogromnego […] i on argumentuje, iż chce iść na misję samobójczą”, zastanawia się Bew. „To właśnie sprawiło, iż postanowił zachować to w tajemnicy. Ze wstydu, ze względu na to, jak [his mom] zachowywał się, ze względu na swoje wychowanie, ze względu na to, jak bolesne to było.
„Próbował zrobić coś innego. A teraz mówi: Tak naprawdę to jest jedyne co mogę zrobić. Bardzo mnie boli, muszę coś zrobić, muszę to zrobić.”
I tak Bew włożył całą tę energię w ostatnią scenę odcinka 7, w której plany Rhaenyry, by znaleźć Vermithora jako jeźdźca, idą na marne. Dla niego desperacja Hugh — by coś zrobić, materiał — był bliski samobójstwa, choćby jeżeli w tej chwili wciąż się boi. „Przebył całą tę drogę, stawka jest tak wysoka, iż myśli, iż kości są lekko przechylone na jego korzyść. Ale to wciąż jest cholernie przerażające” — mówi Bew. „Jak opracować strategię przeciwko czemuś, co może poruszać się tak szybko, zgniatać cię i podpalać ludzi?”
Oczywiście, jego opóźnienie miało też swoje dobre strony. „Jedna rzecz w tym, [it] „pójście do gówna to: szanse się poprawiają.”
Inspirację do tego, jak powinien wyglądać ostateczny moment połączenia Hugh i Brązowej Furii, Bew czerpał z czasu spędzonego na planie, a konkretnie z podchodzenia do małego yorkshire terriera jednego z członków ekipy, który ciągle próbował trafić w tenisowe oczy przed CG Vermithor.
„W momencie składania roszczenia, musi to być to, gdzie ten pies mnie lubi, ten pies łączy się ze mną” – mówi Bew, przyznając, iż istnieje różnica między małym terierem a smokiem wielkości czterech domów. „To połączenie, które jest, jakby, tak delikatne. Ale zanim tam dotrzemy, jest przytłaczające. I przerażające. I wymaga wrzucenia wszystkiego”.
A w umyśle Bewa wszystko w sposobie, w jaki Hugh twierdzi, iż Vermithor pochodzi z tej desperacji. W przeciwieństwie do innych smoków, Vermithor szuka jeźdźca, który, jak głosi przysłowie, dopasuj jego dziwoląga. Nic więc dziwnego, iż agresywne podejście Hugha przemówiło do potężnego smoka, biorąc pod uwagę, iż nic w sposobie, w jaki Hugh twierdzi, iż Vermithor nie jest bezinteresowny, w tym względzie — choćby wkraczając, gdy smok atakuje kolejnego bękarta Targaryenów. W końcu nie ma nic lepszego niż strach przed porażką, aby zamienić coś niemożliwego w rasę.
„Został do tego zmuszony. Coś o dorastaniu w cieniu arystokracji, rodziny, z której został odrzucony, której nie jest częścią — nie tylko nie jest jej częścią, ale jest z nią połączony w sposób pełen wstydu, z którego jest zły” — mówi Bew. „Jeśli Vermithor wybierze ją, co się ze mną stanie?”
Source link
