„Miłość romantyczna zakłada, iż mamy dwie istoty ludzkie, które są uplasowane gdzieś w świecie, ale kierunkują wzrok przede wszystkim na siebie nawzajem. (…) Rola bytu jest służebna wobec tej pary – świata można używać, czy to żeby naćpać się szczęściem, czy cierpieć, ale razem. Ta nowa miłość jest dla mnie raczej dreptaniem obok siebie w tak dużej bliskości, iż puls dwóch istnień się zrównuje, ale również – jest on kompatybilny z pulsem świata” – mówi Agnieszka Szpila. Jej nowy zbiór opowiadań – „Octopussy” – jest dla nas punktem wyjścia do rozmowy o redefinicji modeli bliskości, o rozkładaniu toksycznej substancji, z której zbudowane jest patriarchalne społeczeństwo, o obowiązku wykraczaniu poza męskie, europocentryczne czy antropocentryczne spojrzenie i wreszcie o tym, co dzieje się, gdy upłynniamy myślenie, dolewając do niego znacznie więcej wody i... tryskając rozkoszą.
