Na zdjęciu: Hanna Wojdała Markowska, Ilona Pulnar-Duszyk i Magdalena Kołtunowicz (obie z "Malczewskiego"), fot. Muzeum im. Jacka Malczewskiego Radom
Początkowe realizacje powstałe na Wydziale Włókienniczym w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w 1990 roku w ramach pracy magisterskiej odnosiły się do inspiracji twórczą działalnością ludów prehistorycznych, sztuką pierwszych cywilizacji rozwijającą się na Bliskim Wschodzie oraz kulturą rdzennych mieszkańców na innych kontynentach. Znaczeniowość symboliki ukrytej w artefaktach tych odległych w czasie i miejscu kultur pozostawała niedostępna i znajdowała się poza obszarem twórczych dociekań autorki. Zachwycała natomiast zewnętrzna uroda niepowtarzalności form tych egzotycznych dzieł sztuki, siła wyrazu wzorów i ornamentów tkwiąca w rytach rysunków czy różnorodność zestawień barwnych. Stopniowo w ciągu następnych lat rozszerzyła swoje inspiracje i interpretacje. Stały się nimi wizualne i materialne rytmy z otaczającego świata, powidoki, struktury, przenikalności, zapisy rzeczywistości. Istotne w budowaniu struktur tkackich jest gromadzenie i używanie niepotrzebnych, niechcianych, niewykorzystanych zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem różnych rodzajów papierów i tekstyliów, nici i przędz, personalnych drobiazgów. Cięte, zwijane, zszywane, klejone stanowią materiał budulcowy w kształtowaniu modułów, następnie dołączanych do osnowy nasnutej na krośnie. W montażu wykorzystuje własne sploty i autorskie techniki tkania. W ten sposób kontynuuje i rozwija zbiór swoich tkanin czerpiąc z własnej wyobraźni i mnogości inspiracji. Tworzy wielowątkowe systemy znaków, ornamentów, plam barwnych, świateł czując pod palcami delikatne chropowatości materii o różnych grubościach. Tkanina jest jej „malarstwem dla rąk”.
