Życie pełne jest niespodzianek. Marianna była zamężna tylko cztery lata, gdy mąż odszedł, zostawiając ją z córką. Nigdy więcej go nie widziały. Ale choćby przez te cztery lata małżeństwa rzadko był w domu zawsze gdzieś znikał z kumplami.
Marianna od dawna żyła sama, przyzwyczaiła się do samotności. Pracowała na dwóch etatach, wszystko dla córki Oli. Dziewczyna uczyła się dobrze, aż tu nagle nie wiadomo kiedy wyrosła i wyszła za mąż.
“Mamo, wyjeżdżam do Warszawy. Będę studiować zaocznie i pracować. Będzie ci lżej” powiedziała pewnego dnia i odjechała.
Ola wszystko osiągnęła sama. Ślub był w stolicy. Marianna pojechała na wesele, była zadowolona zięć spodobał się jej, córka szczęśliwa, impreza udana. Potem w życiu Marianny wszystko układało się dobrze, tylko coraz częściej nachodziła ją melancholia.
“Jak to gwałtownie moja Olenka wyleciała z gniazda, za mąż wyszła, już i wnuczek jest, a oni tak daleko… Dom pusty, jakby życie straciło sens. Dopóki pracowałam, jeszcze jakoś było, ale potem zlikwidowali mostanowisko i od tej pory było już tylko nudno, aż w końcu Marianna zrozumiała, iż czas znów nauczyć się być szczęśliwą, bo życie choć nieprzewidywalne bywa jednak hojne w niespodzianki.
