Jadąc pomiędzy łąkami w kierunku zamku Engholm – tutaj o Engsholms slott., po prawej stronie nagle w oddali wyłania się zamek. To Hörningsholms slott. Zamek leży nad głęboko wcinającą się w wyspę Mörkö zatoczką na południe od Södertälje. Zamek jest bardzo strategicznie położony, ponieważ znajduje się na szczycie skały i posiada potężne umocnienia fortyfikacyjne. Zamek Hörningsholm swoje początki wziął od niewielkiej posiadłości Symondöö, która znajdowała się w rękach rodu Bjälboättena. W 1308 roku majątek należał do syna Magnusa III, Erika Magnusson. Pod koniec XV wieku niewielki, średniowieczny zameczek kupił Nils Sture i właśnie wtedy po raz pierwszy pojawiła się nazwa Hørningxholm. Po zakupie Nils Sture zlecił przebudowę średniowiecznej budowli. W 1520 roku zamek został zniszczony przez Kristiana II zwanego Tyranem. Syn późniejszej właścicielki zamku, Svante Sture odbudował zamek. W 1638 roku kolejny właściciel zamku, Johan Oxenstierna, mąż Anny Małgorzaty Sture zlecił remont zamku. Założył też duży ogród ze stawami i altanami. Zamek Hörningsholm dzięki Johanowi stał się jednym z największych prywatnych zamków w Szwecji. W 1719 roku zamek został ponownie zniszczony, tym razem przez Rosjan. Jego właścicielka, Ebba Charlotte Lewenhaupt nie miała środków na odbudowę zamku, który zaczął popadać w coraz większą ruinę. W 1746 roku to, co zostało z zamku kupił Nils Bonde. Nowy właściciel zatrudnił znanego architekta i postawił nowy zamek. W 1950 roku pożar mocno uszkodził zamek. Do dzisiaj zamek znajduje się w rękach rodziny Bonde. Jest to spowodowane zapisem w testamencie Nilsa Bonde, który ustanowił fideicommissum, czyli polecenie pozostawienia zamku w rękach rodziny Bonde. Z zamkiem związana jest interesująca historia. Córka Svante Sture i Märty Eriksdotter, Malin Svantesdotter Sture zakochała się z wzajemnością w swoim kuzynie, Eriku Gustafsson Stenbock. Matka Malin zwróciła się do arcybiskupa Laurentiusa, urzędującego w Uppsala z prośbą o wydanie zgody na małżeństwo. Ze względu na zbyt bliskie pokrewieństwo młodzi nie otrzymali zgody na ślub. Sprawą zainteresował się książę Karol, późniejszy Karol IX, który postanowił pomóc młodym i zorganizował „porwanie” Malin. Porwanie nastąpiło w marcu 1573 roku. Erik jak gdyby nigdy nic zaprosił Malin na kulig. Saniami odjechali w umówione miejsce, w którym czekali na nich jeźdźcy, którzy odeskortowali ich w bezpieczne miejsce. Kilka dni później Erik pojechał na dwór królewski, żeby się wytłumaczyć królowi, Janowi III i przy okazji poprosić o zgodę na małżeństwo. Niestety jego plan się nie udał. Wściekła Märta Eriksdotter (była ciotką króla) była szybsza i zdążyła nastawić króla przeciwko Erikowi. Król rozkazał aresztować Erika i pozbawił go urzędów i majątku. Dzięki wstawiennictwu królowej wdowy, Katariny Stenbock i Pera Brahe, Erik został uwolniony i otrzymał z powrotem swój majątek. Po uwolnieniu wyjechał z Malin do Danii i tam zawarli ślub. Matka Malin, dopiero kilka lat później uznała małżeństwo córki. Źródło: https://www.slottsguiden.info/slottdetalj.asp?id=69
