Za późno na żal: drogi powrotnej brak

Noża, jak to mówią, nie wbija się w plecy przyjaciela — No dobrze, Antonina Grzegorzewna, trochę pana podleczyliśmy, zalecenia wydali. Teraz tylko niech pani uważa na siebie, niech pani nie przegapi — uśmiechnął się lekarz, poklepał ją po ramieniu i z galanterią otworzył drzwi, żeby mogła wyjść z torbami. Antonina czuła, jak w gardle stanął […]