Minęło kilka dni, a Aleksandra wciąż nie mogła się uspokoić. Nie mogła nic zrobić. Z nikim nie rozmawiała, jadła bez apetytu, całymi dniami chodziła po mieszkaniu jak pantera w klatce, zła na cały świat i głośno rozmawiała sama ze sobą.
"Trzeba było mi powiedzieć, iż posiadanie dzieci pozamałżeńskich to nic wstydliwego!", oburzała się głośno Aleksandra. "Miłość, widzisz, jest dla niej najważniejsza, a wszystko inne jest nieistotne!". "W porządku, Olka, w porządku. Jeszcze nie wiesz, z kim zadarłaś. Okażę ci miłość. Okażę ci taką miłość, iż zawsze będziesz pamiętać. A mój syn, mój syn też jest piękny! Jego żona mówi mu, niemal wprost, iż dzieci nie są jego, a on ma to gdzieś. A kiedy próbowałam być oburzona, zdawał się stawać po jej stronie, wspierając żonę. Jakby to było adekwatne. Jakby był choćby szczęśliwy, iż ma dzieci, które nie są jego własnymi.
Nie, nie chce mieć do czynienia z żoną, terazteraz gdy wszystko jest jasne, ale co tam! Siedzi tam, jakby nic się nie stało, gra i zgadza się z nią we wszystkim. Wychowałam syna! Nie mam nic do powiedzenia! A ta? Ona zmusza mojego syna do wychowywania cudzych dzieci! A co najważniejsze, zrobiła to tak sprytnie, iż choćby się z tego cieszy. Jakby to była adekwatna rzecz do zrobienia. Jakby nie było w tym nic złego. Ale nic. Nic! Będziesz płakać u mnie. Nie wątp w to!
Podjęcie tej decyzji zajęło Aleksandrze cały tydzień. Gdy tylko ta myśl pojawiła się w jej głowie, poczuła ulgę. Niezupełnie, oczywiście, ale poczuła się trochę lepiej na sercu, a choćby wrócił jej dawny zdrowy apetyt. Jednocześnie nie przeszkadzał jej choćby fakt, iż jej syn i synowa byli małżeństwem od siedmiu lat i mieli dwoje dzieci. "W porządku, w porządku" - cieszyła się Ola, zacierając ręce - "Waldek znajdzie sobie inną żonę. Nie gorszą niż ta.
Jednak co się stało, iż teściowa jest tak zła na swoją synową? Przecież przez siedem lat teściowa i synowa jakoś współistniały! Oczywiście nie mieszkały razem i w tym czasie działy się między nimi różne rzeczy, czasami nie zgadzały się ze sobą w niektórych kwestiach, ale nigdy nie doszło do kłótni. A potem nagle taka nienawiść?
Nie wydarzyło się nic szczególnego (jak zwykle w takich przypadkach). Po prostu, kiedy Aleksandra ostatnio odwiedziła swoją synową i syna, nagle zaczęła mówić o tym, jak wielu mężczyzn, oszukanych przez swoje żony, wychowuje teraz cudze dzieci, a nie własne. Dlaczego nagle poruszyła ten temat? Nie jest to jasne. Ale najważniejsze jest to, iż ani Waldek, ani Olga nie przywiązywali do tej rozmowy żadnej poważnej wagi.
To nie był ich problem. I najprawdopodobniej nie wybuchłby żaden skandal i nikt by się z nikim nie pokłócił, ale chodzi o to, iż ich niepoważne podejście do tego problemu sprowokowało Waldka i Olgę do niepoważnej rozmowy z Aleksandrą na ten temat. I nie tylko! Spojrzeli na siebie, mrugnęli i postanowili zażartować z Aleksandry. Chcieli tylko pożartować, to wszystko. I tak właśnie takie żarty mogą się czasem kończyć. Aleksandra nie zdawała sobie sprawy, iż została oszukana i wzięła wszystko na poważnie.
Dopiero później, gdy wszystko się skończyło, a Aleksandra była bardzo obrażona na syna i synową, Waldek i Olga zdali sobie sprawę z tego, co zrobili. Wtedy myśleli, iż to tylko zabawa. Okazało się więc, iż Waldek i Olga powiedzieli Aleksandrze (w odpowiedzi na jej raport o nieuczciwych żonach i ich łatwowiernych mężach) wiele nieoczekiwanych rzeczy. To właśnie po tych słowach Aleksandry, iż niektórzy naiwni mężczyźni wychowują nieswoje dzieci.
- "Myślę — powiedziała Olga spokojnie i jakby przy okazji — iż nie ma znaczenia, z kim kobieta ma dzieci." "Co masz na myśli?" - wykrzyknęła Aleksandra, patrząc na swoją synową ze zdziwieniem. Jak mam to rozumieć?" - Właśnie tak — odpowiedziała Olga z ziewnięciem — To nie ma znaczenia i tyle! - "Co się dzieje?" wykrzyknęła Aleksandra, "Co za bzdury oboje wygadujecie?" "Po prostu mówimy," odpowiedziała Olga, "że w dzisiejszych czasach nie jest to takie ważne.
Po jakimś czasie...
"Po co dzwonisz?" - zapytała surowo Aleksandra. - "Mieszkanie, mamo" - odparł stanowczo Waldek - "Jutro ci je przekażę, a żonę i dzieci już wyrzuciłem, więc się nie martw. Wyobrażasz sobie, co się stało? Okazuje się, iż dzieci, które wychowywałem przez cały ten czas, są moje! - Jak to? Co to znaczy "twoje?" - Właśnie to, mamo. Olga oszukiwała mnie przez cały ten czas. Ale wczoraj zrobiłem badania i dostałam wyniki. Okazało się, iż to moje własne dzieci. A teraz nie mogę wykluczyć, iż mój syn pójdzie w ślady swojego pradziadka, a moja córka pójdzie w ślady twojej starszej siostry. Nie mogę tego znieść, mamo. Postanowiłem więc rozwieść się z Olgą, zostawić ci mieszkanie i wyjechać na wieś.
Oczywiście, Aleksandra natychmiast zażądała, by syn przestał gadać bzdury, natychmiast przyprowadził Olgę i dzieci do domu i przeprosił ich. Waldek nie miał innego wyjścia, jak tylko zgodzić się na żądania matki.
