Wyobraźcie sobie, co moglibyśmy osiągnąć, gdybyśmy cenili ludzi bardziej niż zysk. Wyobraźcie to sobie.

Dzisiaj pomyślałam o czymś ważnym. Wyobraźmy sobie, co moglibyśmy osiągnąć, gdybyśmy cenili ludzi bardziej niż zysk.

**Wyobraź sobie**

Wyobraź sobie miasto, w którym nikt nie jest niewidzialny.
Gdzie sprzątaczka Basia zna każdego po imieniu, a prezes Marek pamięta, jak ma na nazwisko.
Gdzie wartość człowieka nie mierzy się w złotówkach, ale w życzliwości.

Zobacz świat, w którym na spotkaniach biznesowych pierwsze pytanie brzmi nie *Ile to będzie kosztować?*,
lecz *Ilu ludziom to pomoże?*.
Gdzie innowacje nie są wpychane na rynek dla maksymalnego zarobku,
ale rozwijane powoli, z troską, bo ich celem jest leczyć, uczyć, podnosić.

Wyobraź sobie szkoły, w których każde dziecko dostaje uwagę nie za oceny,
ale dlatego, iż każdy umysł to historia warta wysłuchania.
Szpitale, gdzie pacjenci to nie numery,
lecz ludzie z imionami i marzeniami, które wciąż czekają.
Pracę, gdzie weekendy należą do rodziny, a nie do nadgodzin.

Co, jeżeli najbogatsi nie byli ci z najgrubszymi portfelami,
lecz ci, którzy stworzyli najwięcej szans dla innych?
Gdyby prawdziwą giełdą nie była Wall Street,
ale drobne gesty dobroci wymieniane między obcymi każdego dnia?

Wyobraź sobie rząd mierzący sukces nie PKB,
lecz uśmiechami, umiejętnością czytania, mniejszą liczbą łez wylanych w ciszy.
Sąsiadów, którzy rywalizują nie o to, kto błyszczy bardziej,
ale o to, kto podniesie drugiego wyżej.

I wyobraź sobie siebie w takim świecie
nie pędzącą, nie bojącą się, nie liczącą każdej złotówki
ale żyjącą, naprawdę,
bo jesteś ważna po prostu dlatego, iż jesteś człowiekiem.

**Wyobraź sobie. A potem zacznij działać.**