Jego wygląd może wzbudzić twoje zrozumiałe wątpliwości. Czy to dziwne coś, wyglądające jak gąbka i porastające podstawy pni drzew, jest na pewno jadalne? Okazuje się, iż to małe powiedziane. Baraniocha, bo o tym grzybie dzisiaj traktujemy, jest też smaczna i zdrowa. Jej smak może cię zachwycić — jest jednak jedno „ale”.
Znalezienie podczas wędrówki po lesie dużego, dostojnego grzyba wzbudza oczywistą euforia i satysfakcję. Taki widok cieszy oczy, a najładniejsze okazy podgrzybków czy koźlarzy często stają się wtedy obiektami krótkich sesji zdjęciowych. Okazuje się jednak, iż nie wszystkie grzyby wyglądają równie dobrze co one, ale ich smak i adekwatności, mogą z nimi spokojnie konkurować.
Przykładem takiego gatunku jest baraniocha. jeżeli ta nazwa cię dziwi, to wiedz, iż grzyb ten bywa również tytułowany kozią brodą albo… szmaciakiem. W naukowej rzeczywistości jest to siedzuń sosnowy. Grzyb tak samo brzydki, co smaczny i zdrowy — żywy przykład tego, iż ci, którzy powtarzają, iż nie wszystko złoto, co się świeci, mają absolutną rację.
Baraniocha — wygląd i występowanie
Baraniocha to grzyb o nietypowej urodzie – Pyszności; foto: Adobe Stock
Skoro ustaliliśmy już, iż nie wszystkie grzyby nadawałyby się do konkursu piękności (zobacz też jak wygląda czaga), to wyjaśnijmy jeszcze to, gdzie takie cuda natury można spotkać. Baraniocha to grzyb, którego najczęściej możemy znaleźć w lasach iglastych. Z jego encyklopedycznej nazwy — siedzuń sosnowy — na pewno już się domyśliłeś, przy jakich drzewach należy go szukać. Zaskoczymy cię: poza sosnami bywa też odnajdywany przy pniach świerków.
Z wyglądu przypomina zużytą gąbkę albo odnaleziony w zakamarkach lodówki po zdecydowanie zbyt długim czasie jarmuż. Ma kulisty kształt, wagę choćby do kilku kilogramów i nietypowy kolor, którego barwa przechodzi z białego w żółto-brązowy. Nieregularne włókna skrywają biały miąższ i nie tylko; baraniocha charakteryzuje się też doskonałym smakiem.
Baraniocha — smak i adekwatności
Smak siedzunia sosnowego opisywany jest jako orzechowy z nutą słodyczy. Mocno korzenny zapach też robi tu swoje — profesjonalni grzybiarze dosłownie rozpływają się nad pozytywnymi odczuciami, jakie towarzyszą im podczas przyrządzania siedzunia. Popularnym motywem jego obróbki jest panierowanie i smażenie, podobnie jak w przypadku kalafiora. Niestety, jest też wspomniane jedno „ale”. Ten grzyb, z racji jego struktury, naprawdę trudno się czyści i trzeba mieć do tego sporo cierpliwości.
Baraniocha występuje głównie w lasach iglastych – Pyszności; foto: Canva
Baraniocha wykazuje liczne adekwatności prozdrowotne. Stał się szczególnie ceniony na płaszczyźnie przeciwdziałania nowotworowego. Specjaliści zachwycają się jego wpływem na układ odpornościowy, który baraniocha skutecznie stymuluje, jednocześnie upośledzając aktywność komórek nowotworowych. Działa też przeciwcukrzycowo i ma adekwatności antyoksydacyjne.
