Szpiglasowy Wierch to zwornikowy szczyt w głównej grani Tatr Wysokich. Wznosi się nad Doliną Koprową oraz dolinami Pięciu Stawów Polskich i Rybiego Potoku, które są bocznymi odnogami walnej Doliny Białki. Szpiglasowy Wierch jest również najwyższym wypiętrzeniem grani na odcinku Liptowskich Murów.
O Szpigalsowym Wierchu
Jego wierzchołek jest wspaniałym punktem widokowym na Ciemnosmreczyńską Dolinę, Dolinę Pięciu Stawów Polskich i Masyw Mięguszowieckich Szczytów. Ciekawie prezentuje się z tego miejsca Świnica oraz cała Orla Perć. Po słowackiej stronie można zobaczyć Niżni Staw Smreczyński w Dolinie Piarżystej oraz grupę Krywania z dominującym w niej Hrubym Wierchem.
Nazwa Szpiglasowy pochodzi od zniekształcenia niemieckiego określenia antymonitu wydobywanego dawniej w tej okolicy. Przed wiekami wydobywany był on w górnych partiach Dolinki za Mnichem i w zboczach Szpiglasowego Wierchu. Szczyt był od dawnych czasów odwiedzany przez polskich górali, głównie polowacy, czasami także przez pasterzy owiec. Pierwsi naukowcy i turyści wychodzili na niego od początku XIX wieku. Swoją nazwę Szpiglasowy Wierch wywodzi od sąsiedniej Szpiglasowej Przełęczy. Dawniej nazywany był: Gruby Wierch i Hruby Wierch Miedziany.
Szpiglasowa Przełęcz 2114 m jest mało wybitna w murze Miedzianego pomiędzy Szpiglasowym Wierchem 2172 m od pn. zach. a szczytem Miedzianego 2233 m od pn. wsch. Przez przełęcz prowadzi żółto znakowany szlak stanowiący jeden z najważniejszych połączeń z Doliny Pięciu Stawów Polskich z Morskim Okiem.
Wyjście na Szpiglasowy Wierch
Na wierzchołek można wejść od Doliny Pięciu Stawów Polskich lub znad Morskiego Oka. Wybierając wariant wycieczki przez Dolinę 5 Stawów, należy ją zacząć na Palenicy Białczańskiej. Stąd 3 km drogą asfaltową do Wodogrzmotów Mickiewicza i po minięciu mostu szlakiem w prawo. W tym miejscu trasa opuszcza drogę asfaltową i od ostro się wznosi w górę. Następnie ok. 2 godziny szlak prowadzi Doliną Roztoki z początku pośród drzewostanu świerkowego, by z czasem przejść w zarośla kosodrzewiny.
Podchodząc na próg Pięciostawiański, warto przejść obok wielkiej Siklawy, jest to wielki i malowniczy wodospad powstający z wód wypływających z Wielkiego Stawu.
Po wyjściu na próg pięciostawiański lewo szlak prowadzi do schroniska. Na prawo widoczny mostek nad potokiem Roztoka wypływającym z Wielkiego Stawu. Po minięciu mostku ścieżka pośród kosodrzewiny trawersuje dolne stoki Koziego Wierchu. Po pewnym czasie dochodzi do rozejścia, gdzie należy skręcić w lewo. Szlak do tego miejsca jest wygodny i bogaty w widoki, po lewej widok na masyw Miedzianego odbijający się w toni Wielkiego Stawu po prawej potężna kulminacja Koziego Wierchu, który jest najwyższym wierzchołkiem leżącym całkowicie po Polskiej stronie Tatr. Przed rozejściem poniżej szlaku ukryty wśród piargów zabytkowy szałas pasterski. Jest to prosta koleba pasterska, zbudowana z drążków i desek, jedną ścianę tworzą wielkie wanty.
Po skręceniu w stronę południową szlak przekracza morenę dzieląca Wielki i Czarny Staw Polski. Na wysokości ok. 1715 m przekracza potok płynący od Czarnego Stawu. Ścieżka coraz bardziej stromo pnie się przekraczając próg wiszącego Szpiglasowego Kotła. Po drodze roztacza się oryginalny widok na Wielki Staw.
Biegnący tędy szlak nosi dawną góralską nazwę Szpiglasowych Perci, jest ona starsza od nazwy Szpiglasowej Przełęczy i pochodzi od prac górniczych odbywających się w tym rejonie. Dalej cały czas w górę częściowo eksponowanym terenem skalno — trawiatym.
Przy podejściu na samą przełęcz należy uważać na kruche skał yoraz na częste oblodzenia lub zalegający śnieg w tym miejscu. W przejściu pomagają łańcuchy, należy uważać na kamienie, które mogą strącać przebywający wyżej turyści.
Z samej przełęczy można krótkim grzbietem wyjść na Szpiglasowy Wierch, powrót na przełęcz tą samą drogą.
Zejście ze Szpigalasowej Przełęczy
Wygodna droga prowadząca tzw. Ceprostradą z początku biegnie zboczami Miedzianego następnie przez Dolinkę za Mnichem do schroniska nad Morskim Okiem. Ceprostrada to szeroka i wygodna droga skalna, jej nazwa wywodzi się od słowa ceper, którym górale określają osoby przybyłe z nizinnej polski.
Droga została zbudowana w 1937 przez PZN w związku z istnieniem kolei linowej na Kasprowy Wierch. Planowo jej pierwotny przebieg miał prowadzić od Morskiego Oka na Szpiglasową Przełęcz następnie poprzez Szpiglasowy Wierch, Liptowskie Mury, Gładką Przełęcz i doprowadzać aż na Kasprowy Wierch.
Schodzącym tą stroną towarzyszą wspaniałe widoki na otoczenie Morskiego Oka. Swoją uwagę skupia charakterystyczny strzelisty Mnich, który obok Giewontu, Kasprowego Wierchu i Rysów należy do najbardziej znanych szczytów po polskiej stronie Tatr. Jego iglica skalna zwraca szczególną uwagę i jest celem dla taterników. Mnich ma dwa blisko siebie wznoszące się wierzchołki: główny, północno-wschodni i boczny, południowo-zachodni.
W trakcie schodzenia interesujący widok na leżące w dole Morskie Oko oraz stojące na morenie schronisko turystyczne. Po dojściu do asfaltowej drogi powrót 9 km na Palenicę Białczańską.
