Sprawa poruszyła opinię publiczną nie tylko ze względu na charakter wydarzenia, ale przede wszystkim przez brak jasnych informacji o ewentualnych kosztach i zasadach korzystania z państwowych zasobów.
W związku z pojawiającymi się pytaniami, posłanka Daria Brzezicka złożyła wniosek o dostęp do informacji publicznej do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Jej zapytanie dotyczyło m.in. kosztów organizacji wydarzenia oraz obowiązujących zasad udostępniania pomieszczeń Pałacu Prezydenckiego.
W mediach społecznościowych posłanka poinformowała o złożeniu oficjalnego zapytania, publikując również zrzuty ekranu dokumentu. Inicjatywa gwałtownie zyskała zainteresowanie, szczególnie w kontekście rosnącego znaczenia transparentności życia publicznego i odpowiedzialności za wydatkowanie środków publicznych.
Kilka dni później Daria Brzezicka otrzymała odpowiedź z Kancelarii Prezydenta. Jak relacjonowała, dokument ten zaskoczył ją, ponieważ – zgodnie z otrzymaną informacją – Kancelaria Prezydenta nie posiada żadnych formalnych regulaminów dotyczących zasad udostępniania pomieszczeń Pałacu Prezydenckiego.
„Z odpowiedzi wynika, iż nie prowadzi się żadnych regulaminów w zakresie korzystania z pomieszczeń w Pałacu Prezydenckim” – napisała posłanka, dodając, iż odpowiedź uznaje za osobliwy „prezent urodzinowy”.
Brak spisanych procedur budzi poważne wątpliwości. W praktyce oznacza to bowiem, iż decyzje dotyczące udostępnienia jednej z najważniejszych siedzib państwowych mogą być podejmowane w sposób uznaniowy. Taka sytuacja rodzi pytania o dostępność przestrzeni publicznych, równość obywateli wobec instytucji państwa oraz o przejrzystość działań Kancelarii.
W publicznych komentarzach Brzezicka nie kryła ironii, sugerując, iż w obecnym stanie prawnym – teoretycznie – każdy obywatel mógłby starać się o zorganizowanie prywatnego przyjęcia w Pałacu, jeżeli tylko dysponuje odpowiednimi kontaktami lub wpływem.
Sprawa, choć na pozór dotycząca jednego wydarzenia, ma szerszy wymiar instytucjonalny. Dotyczy bowiem zasad gospodarowania dobrami publicznymi, jawności procesów decyzyjnych oraz równości w dostępie do infrastruktury państwowej.
Brak formalnych regulacji w zakresie użytkowania Pałacu Prezydenckiego może prowadzić do zarzutów o nierówne traktowanie obywateli, a także do podejrzeń o nadużywanie instytucji państwowych do celów prywatnych.
W kontekście rosnącego znaczenia standardów transparentności w administracji publicznej, odpowiedź Kancelarii Prezydenta może być przyczynkiem do szerszej debaty o potrzebie uregulowania zasad korzystania z reprezentacyjnych obiektów państwowych. Pytanie pozostaje otwarte: czy Pałac Prezydencki rzeczywiście służy wszystkim obywatelom – czy tylko wybranym?
