W wieku 70 lat odkryłam, iż najgorsze to nie pusta przestrzeń, a pełen dom obojętnych ludzi.

W wieku siedemdziesięciu lat zrozumiałam, iż najstraszniejsze to nie puste mieszkanie, ale dom pełen ludzi, dla których jest się nikim. – Znowu kupiłaś nie ten chleb – głos synowej Kasi wbił się w uszy, gdy rozpakowywałam torby w kuchni. – Prosiłam bez drożdżowy. Piąty raz powtarzam. Dramatycznie wzięła do ręki bochenek, który przyniosłam, obracając go, […]