Tykocin – 10 atrakcji które warto zobaczyć – perła Podlasia nad Narwią

grafywpodrozy.pl 4 dni temu

Zdjęcie: Tykocin

Tykocin to miasto, które trzeba odwiedzić podczas wyprawy na Podlasie. jeżeli marzysz o miejscu, w którym czas płynie wolniej, a historia zdaje się szeptać z każdego zaułka, to Tykocin czeka właśnie na Ciebie. To niewielkie miasteczko położone nad spokojną Narwią zachwyca swoim urokiem, autentycznością i niezwykłą atmosferą dawnych kresów. Wystarczy jeden spacer po brukowanych uliczkach, by przenieść się w świat barokowych kościołów, żydowskich opowieści, drewnianych domów i królewskich wspomnień. Jednak Tykocin to nie tylko zabytki – to także miasteczko z duszą. Tu historia spotyka się z codziennością, a przeszłość staje się żywa na oczach odwiedzających. Każdy zakątek opowiada inną historię: o królach i hetmanach, o kupcach, rzemieślnikach i dawnych mieszkańcach, którzy tworzyli niepowtarzalny klimat tego miejsca. Przyjedź, zatrzymaj się na chwilę i pozwól, by Tykocin oczarował Cię swoją ciszą, zapachem starego drewna i niesamowitymi kolorami.

Spis treści

Położenie i dojazd
Tykocin – podróż przez wieki
Kościół Świętej Trójcy
Zwiedzanie kościoła – zasady i praktyczne informacje
Synagoga w Tykocinie – świadectwo dawnej kultury żydowskiej
Godziny otwarcia i ceny biletów
Zamek w Tykocinie
Odbudowa Zamku w Tykocinie
Godziny otwarcia i ceny biletów – Zamek w Tykocinie
Drewniana zabudowa Tykocina – żywym skansen Podlasia
Most na Narwi – łącznik dwóch światów
Alumnat w Tykocinie – dom dla weteranów Rzeczypospolitej
Tykocin w filmie
Inne interesujące miejsca w okolicy opisane przez nas
Internetowy przewodnik po Polsce

Położenie i dojazd

Tykocin to jedno z najpiękniejszych i najbardziej klimatycznych miasteczek północno-wschodniej Polski. Położony jest w województwie podlaskim, około 30 kilometrów na zachód od Białegostoku, nad malowniczą rzeką Narew. Dzięki swojemu położeniu przy drodze krajowej nr 8 oraz bliskości trasy ekspresowej S8 dojazd do miasta jest łatwy zarówno samochodem, jak i komunikacją publiczną. Tykocin leży także w pobliżu Biebrzańskiego Parku Narodowego, co czyni go świetnym punktem wypadowym dla miłośników przyrody.

Tykocin – podróż przez wieki

Dzieje Tykocina to opowieść o mieście, które przez wieki stanowiło pomost między Wschodem a Zachodem, między światem szlacheckich dworów a kulturą żydowskich miasteczek. Jego historia jest jak mozaika, w której splatają się losy królów, magnatów, kupców i zwykłych mieszkańców.

Pierwsze wzmianki o Tykocinie pojawiają się już w XIV wieku, kiedy był on niewielką osadą nad Narwią, leżącą na pograniczu Mazowsza i Litwy. Położenie na ważnym szlaku handlowym gwałtownie uczyniło z niego miejsce strategiczne. W 1425 roku książę Janusz I Mazowiecki nadał Tykocinowi prawa miejskie, co zapoczątkowało jego dynamiczny rozwój. Z biegiem lat miasteczko stawało się coraz ważniejszym punktem handlu zbożem, miodem i suknem, a Narew była niczym arteria łącząca Tykocin z resztą kraju.

W XVI wieku miasto weszło w swój złoty okres. Zamek królewski, rozbudowany przez króla Zygmunta Augusta, był jedną z najnowocześniejszych twierdz w ówczesnej Rzeczypospolitej. To właśnie tu przechowywano część skarbca koronnego i ważne dokumenty państwowe. Tykocin stał się ośrodkiem administracyjnym, militarnym i kulturalnym. W tym czasie miasto było również ważnym miejscem spotkań różnych narodów i religii – katolików, prawosławnych i Żydów, którzy osiedlali się tu licznie, tworząc jedną z najstarszych gmin żydowskich w Polsce.

Wiek XVII przyniósł jednak trudne czasy. Wojny, pożary i zarazy wielokrotnie pustoszyły miasto. Podczas potopu szwedzkiego Tykocin był świadkiem dramatycznych wydarzeń. W 1657 roku twierdza została odbita z rąk szwedzkich przez hetmana Stefana Czarnieckiego, który zapisał się w historii miasta jako jego obrońca i dobroczyńca. Po śmierci hetmana Tykocin przeszedł w ręce jego spadkobierców, a jego postać na trwałe wpisała się w lokalną pamięć – do dziś jego pomnik dumnie góruje nad rynkiem.

W XVIII wieku miasto odrodziło się dzięki działalności magnackiego rodu Branickich. To właśnie z fundacji Jana Klemensa Branickiego powstał barokowy kościół Trójcy Przenajświętszej, który do dziś jest jedną z najpiękniejszych świątyń na Podlasiu. Branicki dbał także o rozwój gospodarczy i kulturalny miasta. Tykocin stał się wówczas częścią jego potężnej magnackiej rezydencji z centrum w Białymstoku.

XIX wiek przyniósł upadek dawnej świetności, ale też zachowanie unikalnego charakteru miasta. Tykocin znalazł się w granicach zaboru rosyjskiego, a jego mieszkańcy żyli skromnie, ale z dumą pielęgnowali tradycje i religię. W tym czasie szczególnie wyróżniała się społeczność żydowska, stanowiąca znaczną część mieszkańców. W ich rękach znajdowały się sklepy, warsztaty i karczmy, a tętniący życiem rynek był miejscem spotkań i handlu.

Druga wojna światowa przyniosła Tykocinowi największą tragedię w historii. W 1941 roku Niemcy wymordowali niemal całą żydowską społeczność miasta. Ponad 2 tysiące osób zostało rozstrzelanych w pobliskim lesie w Łopuchowie. To wydarzenie pozostawiło głęboką ranę w pamięci mieszkańców i na zawsze zmieniło oblicze Tykocina.

Po wojnie miasto powoli odzyskiwało spokój. Choć utraciło dawną pozycję gospodarczą, zachowało coś znacznie cenniejszego, czyli autentyczność. Tykocin nie uległ nowoczesnej zabudowie, dzięki czemu dziś możemy spacerować tymi samymi uliczkami, którymi chodzili królowie, żołnierze i rabini.

Kościół Świętej Trójcy

Jednym z najwspanialszych zabytków Tykocina jest barokowy Kościół Trójcy Przenajświętszej, dumnie górujący nad rynkiem i stanowiący jego architektoniczne zwieńczenie. Świątynię zbudowano w latach 1742–1749 z fundacji Jana Klemensa Branickiego. Kościół zaprojektowano w stylu późnego baroku, inspirowanego architekturą włoską. Dwuwieżowa fasada o harmonijnych proporcjach i bogatym wystroju rzeźbiarskim przyciąga wzrok już z daleka. Wnętrze zachwyca przestrzenią, światłem i eleganckim wystrojem. Główny ołtarz, z charakterystycznym obrazem przedstawiającym Trójcę Świętą, otaczają figury świętych, a w nawach bocznych znajdują się ołtarze poświęcone m.in. Matce Bożej i św. Janowi Nepomucenowi.

Szczególną uwagę warto zwrócić na malowidła ścienne i polichromie o tematyce biblijnej, które tworzą spójną całość z rzeźbami i ołtarzami. Wnętrze kościoła jest pełne światła, co nadaje mu wyjątkową atmosferę spokoju i duchowej harmonii. W bocznej części znajduje się także kaplica rodziny Branickich, w której niegdyś spoczywały szczątki fundatora.

Kościół Trójcy Przenajświętszej stanowi istotny element barokowego zespołu urbanistycznego Tykocina. Wraz z rynkiem i alumnatem tworzy harmonijny układ przestrzenny, charakterystyczny dla XVIII-wiecznych fundacji magnackich. To nie tylko świątynia – to również świadectwo potęgi i kultury dawnego Podlasia.

Zwiedzanie kościoła – zasady i praktyczne informacje

Kościół Świętej Trójcy pełni przede wszystkim funkcję czynnej parafii rzymskokatolickiej, dlatego odwiedzający powinni pamiętać o zasadach obowiązujących w miejscach sakralnych.

Godziny otwarcia: świątynia jest otwarta codziennie, najczęściej w godzinach porannych i popołudniowych. W niedziele i święta realizowane są msze święte, w czasie których zwiedzanie nie jest możliwe. Najlepiej zaplanować wizytę w godzinach między nabożeństwami.
Ubiór i zachowanie: pamiętajcie o odpowiednim stroju i zachowaniu ciszy. To miejsce modlitwy, dlatego należy unikać rozmów, głośnych dźwięków i powstrzymać się od zwiedzania w czasie nabożeństwa.
Fotografowanie: robienie zdjęć i filmowanie komórką jest dozwolone, ale nie wolno używać fleszy.
Zwiedzanie z przewodnikiem: w sezonie letnim (zazwyczaj od maja do września) można skorzystać z usług lokalnych przewodników, którzy oprowadzają turystów po Tykocinie i opowiadają o historii kościoła oraz jego fundatorów. Często zwiedzanie świątyni stanowi część szerszej wycieczki po zabytkach miasta.
Wstęp: wejście do kościoła jest bezpłatne, ale mile widziane są dobrowolne datki na utrzymanie zabytku i renowację wyposażenia wrzucone do kościelnej skarbonki.

Synagoga w Tykocinie – świadectwo dawnej kultury żydowskiej

Wielka Synagoga to jeden z najcenniejszych zabytków żydowskiego dziedzictwa w Polsce. Jej obecność przypomina, iż przez stulecia Tykocin był nie tylko miasteczkiem królewskim i magnackim, ale także ważnym ośrodkiem życia żydowskiego, jednym z najstarszych i najbardziej znaczących na Podlasiu. Historia tutejszej gminy żydowskiej sięga XV wieku, kiedy to książę Janusz I Mazowiecki pozwolił Żydom osiedlać się w Tykocinie. niedługo społeczność żydowska zaczęła odgrywać kluczową rolę w handlu i rzemiośle. Tykocin stał się miejscem spotkań różnych kultur i religii: katolickiej, prawosławnej i żydowskiej – które współistniały tu w duchu wzajemnego poszanowania.

W 1642 roku, z inicjatywy bogatych kupców i rzemieślników, wzniesiono murowaną synagogę, która zastąpiła wcześniejszy, drewniany dom modlitwy. Była to budowla wyjątkowa i potężna, z grubymi murami, o sali głównej przykrytej sklepieniem kolebkowym z lunetami. Wnętrze zdobiły wspaniałe polichromie z hebrajskimi inskrypcjami, wykonane przez miejscowych artystów. Malowidła te: modlitwy, cytaty z Tory i błogosławieństwa do dziś zachwycają barwami i kaligraficznym kunsztem. W centralnej części sali modlitwy znajduje się bima, czyli podwyższenie, z którego odczytywano fragmenty Pisma Świętego. Uwagę przyciąga też aron ha-kodesz, ozdobna szafa o rzeźbionej dekoracji, w której przechowywano zwoje Tory.

Synagoga przez ponad 300 lat była sercem duchowego życia żydowskiej społeczności Tykocina. To tu odbywały się modlitwy, święta, nauka, a także spotkania starszyzny kahalnej. Przed II wojną światową w Tykocinie mieszkało około dwóch tysięcy Żydów, którzy stanowili ponad połowę mieszkańców miasta. Ich codzienność tętniła wokół rynku i uliczek wiodących do synagogi, pełnych sklepików, warsztatów i karczm.

Tragiczny rozdział rozpoczął się w 1941 roku, gdy po wkroczeniu wojsk niemieckich rozpoczęła się eksterminacja ludności żydowskiej. W sierpniu tego roku Żydzi z Tykocina zostali zgromadzeni na rynku, a następnie wywiezieni i zamordowani w lesie w Łopuchowie. Społeczność, która przez wieki współtworzyła to miasto, przestała istnieć. Synagoga została zdewastowana i przez pewien czas służyła jako magazyn zboża.

Po wojnie budynek przetrwał w stanie ruiny, ale jego znaczenie historyczne i artystyczne sprawiło, iż postanowiono go uratować. W latach 70. XX wieku przeprowadzono gruntowną restaurację, a w 1977 roku otwarto w jego wnętrzu Muzeum Kultury Żydowskiej, które dziś stanowi oddział Muzeum Podlaskiego w Białymstoku. W muzeum można zobaczyć bogate ekspozycje poświęcone życiu i kulturze polskich Żydów – od rytualnych naczyń i świeczników, po księgi modlitewne, fotografie, dokumenty i przedmioty codziennego użytku. Osobny dział poświęcono losom tykocińskich Żydów podczas II wojny światowej oraz pamiątką po tej społeczności.

Godziny otwarcia i ceny biletów

Wielka Synagoga w Tykocinie, ulica Kozia 2. Godziny otwarcia: w okresie od 1 maja do 30 września od wtorku do niedzieli w godzinach 10.00-18.00, od 1 października do 30 kwietnia od wtorku do niedzieli w godzinach 10.00-17.00. W poniedziałki muzeum zawsze jest zamknięte. Ceny biletów: bilet normalny 25 zł, ulgowy 15 zł, bilet rodzinny (2+3) 50 zł. Uwaga – w środy wstęp na wystawy stałe jest bezpłatny.

Zamek w Tykocinie

Pierwsze umocnienia obronne w Tykocinie istniały już w XIV wieku, ale prawdziwa warownia powstała w wieku XVI, z inicjatywy Anny Radziwiłłówny i jej męża Olbrachta Gasztołda. Był to wówczas nowoczesny zamek o charakterze obronnym, otoczony fosą i ziemnymi bastionami. Po bezpotomnej śmierci Gasztołda dobra tykocińskie przeszły na własność króla Zygmunta Augusta, który uczynił z zamku królewską rezydencję i jeden z najważniejszych punktów administracyjnych Korony.

Za panowania Zygmunta Augusta Tykocin pełnił rolę arsenału, archiwum i skarbca. Przechowywano tu część skarbu koronnego i królewskie dokumenty, a także broń i amunicję. Zamek był więc nie tylko siedzibą monarchy podczas podróży, ale także jednym z najlepiej strzeżonych miejsc w kraju.

W XVII wieku twierdza nabrała militarnego znaczenia. Stała się bastionem w czasie licznych wojen. To właśnie tu, w 1657 roku, hetman Stefan Czarniecki stoczył zwycięską bitwę ze Szwedami podczas potopu. Odbicie Tykocina z rąk wroga miało ogromne znaczenie strategiczne i symboliczne. Od tamtej pory nazwisko Czarnieckiego na zawsze zostało związane z historią miasta.

Po okresie wojen zamek stracił na znaczeniu i stopniowo popadał w ruinę. W XVIII wieku pożary i zaniedbania doprowadziły do jego niemal całkowitego zniszczenia. Przez kolejne dwa stulecia pozostały po nim jedynie resztki fundamentów i nieliczne fragmenty murów, przysypane ziemią i porośnięte trawą. Dopiero pod koniec XX wieku zaczęto myśleć o rekonstrukcji tego niezwykłego miejsca. Prace archeologiczne i historyczne pozwoliły odtworzyć wygląd dawnej twierdzy, opierając się na planach, rycinach i znaleziskach.

Odbudowa Zamku w Tykocinie

Współczesna rekonstrukcja zamku rozpoczęła się w latach 2000. Budowla została wzniesiona z poszanowaniem historycznych źródeł i z wykorzystaniem tradycyjnych technik murarskich. Dziś można zwiedzać częściowo odbudowaną twierdzę, w której mieści się muzeum, hotel i restauracja stylizowana na średniowieczną karczmę. Wnętrza zamku nawiązują do epoki Zygmunta Augusta. Znajdziemy tu salę rycerską, komnatę królewską, zbrojownię i piwnice z ekspozycjami archeologicznymi. W muzeum prezentowane są przedmioty odnalezione podczas prac wykopaliskowych: fragmenty naczyń, ozdoby, militaria i elementy dawnej architektury.

Godziny otwarcia i ceny biletów – Zamek w Tykocinie

Zamek w Tykocinie, ulica Puchalskiego 3. Godziny otwarcia: zwykle codziennie w godzinach 10.00-18.00 (w sezonie letnim), a poza sezonem – krócej. Warto sprawdzić aktualne godziny na stronie internetowej zamku lub profilu w mediach społecznościowych. Zwiedzanie odbywa się w grupie z przewodnikiem o godzinie 11.00, 12.00, 13.00, 14.00, 15.00, 16.00. Ceny biletów: bilet normalny 20 zł, ulgowy 18 zł, dzieci do lat 6 wchodzą bezpłatnie. Zwiedzanie trwa około 45 minut. W obiekcie działa restauracja i hotel.

Drewniana zabudowa Tykocina – żywym skansen Podlasia

Spacer po Tykocinie to prawdziwa podróż w czasie do epoki, w której rytm życia wyznaczały dzwony kościołów, stukot końskich kopyt i zapach świeżo heblowanego drewna. kilka jest już w Polsce miejsc, gdzie można zobaczyć tak autentycznie zachowany układ urbanistyczny małego, kresowego miasteczka.

Zabudowa Tykocina zachowała w dużej mierze swój historyczny układ przestrzenny z XVIII i XIX wieku. Centralnym punktem miasta jest rozległy rynek z pomnikiem hetmana Stefana Czarnieckiego, od którego promieniście odchodzą wąskie uliczki prowadzące w stronę rzeki Narwi i dawnego żydowskiego kwartału. Wzdłuż nich ciągną się szeregi drewnianych domów parterowych – w większości wznoszonych w XIX stuleciu, choć niektóre mają starsze, XVIII-wieczne zręby konstrukcyjne.

Domy te mają charakterystyczną konstrukcję zrębową, wznoszoną z grubych bali sosnowych lub świerkowych, często osadzonych na kamiennych fundamentach. Wyróżniają się symetrycznymi fasadami, gankami wspartymi na drewnianych kolumnach i ozdobnymi szczytami. Wiele z nich posiada oryginalne okiennice z wycinanymi motywami roślinnymi lub geometrycznymi, które nadawały budynkom lekkości i swoistego uroku.

Drewniane domy w Tykocinie pełniły niegdyś podwójną funkcję: mieszkalną i gospodarczą. W przedniej części mieściła się izba mieszkalna i sklep lub warsztat, w tylnej pomieszczenia gospodarcze, stajnie, a czasem niewielkie ogrody. Takie domy należały do mieszczan, rzemieślników i drobnych kupców, którzy od pokoleń stanowili serce społeczności miasta Tykocin.

Na uwagę zasługują zwłaszcza budynki stojące przy ulicach Piłsudskiego, Poświętnej, Koziej i Złotej – tworzą one najpiękniejszy fragment starego Tykocina. W niektórych z nich działają dziś galerie, małe muzea, kawiarnie i pensjonaty, dzięki czemu dawny klimat miasta łączy się tu z nowoczesnym ruchem turystycznym.

Drewniana zabudowa Tykocina ma ogromną wartość nie tylko estetyczną, ale także historyczną i społeczną. Jest świadectwem dawnego stylu życia i tradycji budownictwa ludowego, które rozwijało się na pograniczu polsko-litewskim z dużym udziałem ludności żydowskiej. Typowe elementy, takie jak niskie dachy kryte gontem, zdobione narożniki i drewniane detale, odzwierciedlają regionalny styl, ukształtowany przez warunki klimatyczne i lokalne rzemiosło.

Dzięki staraniom mieszkańców i konserwatorów zabytków, Tykocin zdołał zachować tę wyjątkową tkankę miejską w niemal niezmienionej formie. Wiele domów zostało odrestaurowanych z poszanowaniem dawnych technologii i oryginalnych detali, co sprawia, iż miasto bywa nazywane „żywym skansenem Podlasia”.

Most na Narwi – łącznik dwóch światów

Most na rzece Narwi to nie tylko praktyczny element infrastruktury, ale również jeden z najbardziej rozpoznawalnych punktów Tykocina. Łączy on starą, historyczną część miasta z rynkiem, kościołem Świętej Trójcy, zamkiem i dawną dzielnicą żydowską z nowszymi zabudowaniami po drugiej stronie rzeki. W symboliczny sposób spaja więc przeszłość z teraźniejszością, przypominając, iż Tykocin to miejsce, gdzie historia i współczesność tworzą harmonijną całość.

Obecny most jest stalową konstrukcją kratownicową o klasycznym, inżynieryjnym kształcie charakterystycznym dla pierwszej połowy XX wieku. Zbudowany został w latach międzywojennych, a jego projekt stanowi przykład funkcjonalnej, ale eleganckiej architektury technicznej tamtej epoki. Co ciekawe, identyczna konstrukcja znajduje się w Czarnkowie (woj. wielkopolskie) – oba mosty powstały według tego samego wzorca technicznego, opracowanego przez polskich inżynierów w okresie odrodzonej II Rzeczypospolitej.

Alumnat w Tykocinie – dom dla weteranów Rzeczypospolitej

Na zachód od rynku, przy spokojnej uliczce prowadzącej ku Narwi, wznosi się niezwykły budynek – Alumnat, jedno z najbardziej oryginalnych i unikalnych miejsc w Tykocinie. Choć z zewnątrz może przypominać typową barokową rezydencję, jego historia i funkcja wyróżniają go nie tylko w skali regionu, ale i całej Polski. To bowiem jedyny zachowany w kraju dawny dom dla weteranów wojennych, świadectwo troski państwa i monarchy o żołnierzy, którzy poświęcili życie i zdrowie w obronie Rzeczypospolitej.

Alumnat został wzniesiony w pierwszej połowie XVII wieku, z fundacji króla Zygmunta III Wazy, w okresie, gdy Tykocin był ważnym ośrodkiem militarnym i administracyjnym Korony. Budynek miał pełnić funkcję domu opieki dla weteranów i żołnierzy rannych, niezdolnych do dalszej służby, a także zasłużonych oficerów, którzy nie posiadali własnych środków utrzymania.

Nazwa „alumnat” pochodzi od łacińskiego alumnus – wychowanek, podopieczny. W tym kontekście odnosiła się do pensjonariuszy, którzy znajdowali tu schronienie, opiekę medyczną i duchową. Warto dodać, iż w ówczesnej Europie takie instytucje były rzadkością. Tykocin należał więc do pionierów w zakresie społecznej opieki nad weteranami.

Budynek Alumnatu został wzniesiony w stylu późnego renesansu z elementami wczesnego baroku. Jest to obiekt murowany, o zwartej, prostokątnej bryle, z wysokim dachem czterospadowym i regularnym rytmem okien. Elewacje zdobią proste gzymsy i opaski okienne, a wnętrze zachowało pierwotny układ z centralnym korytarzem i pomieszczeniami po obu stronach.

Wnętrza Alumnatu były skromne, ale funkcjonalne – znajdowały się tu izby mieszkalne, kuchnia, kaplica, infirmeria (czyli dawna izba chorych) oraz pomieszczenia gospodarcze. Każdy z pensjonariuszy miał prawo do własnej izby i skromnego żołdu wypłacanego z królewskich funduszy. Nad działalnością placówki czuwał duchowny, który zapewniał opiekę religijną i moralną.

W ciągu wieków Alumnat przechodził różne koleje losu. Po rozbiorach Polski, gdy Tykocin znalazł się pod zaborem pruskim, a później rosyjskim, budynek utracił swoją pierwotną funkcję. Był wykorzystywany m.in. jako koszary wojskowe, magazyn, a następnie budynek mieszkalny.

Po II wojnie światowej, w okresie PRL-u, obiekt niszczał i popadał w zapomnienie. Dopiero pod koniec XX wieku, dzięki zaangażowaniu lokalnych władz i pasjonatów historii, rozpoczęto jego gruntowną restaurację. Odbudowany z poszanowaniem dawnych detali architektonicznych, odzyskał dawny blask i został przystosowany do współczesnych funkcji. Działa tu stylowy hotel i restauracja stylizowana na staropolską karczmę.

Tykocin w filmie

Tykocin na filmowej mapie Polski to przykład miejsca, w którym realna topografia i materialna pamięć stają się żywą scenografią. Nie tylko dekoracją, ale aktywnym współtwórcą narracji. W przeciwieństwie do wielkich studiów tu reżyserzy korzystają z faktury miasta: mostu nad Narwią, rynku, drewnianej zabudowy i monumentalnych budynków takich jak Alumnat. Te elementy pojawiają się w kadrze jak symbole: most jako „przejście” między światami, Alumnat jako przestrzeń wspólnoty i gawędy i w ten sposób Tykocin zyskuje rolę bohatera drugiego planu w kilku znanych polskich produkcjach, przede wszystkim w cyklu Jacka Bromskiego „U Pana Boga…”. W filmie najczęściej pojawia się most na Narwi, Alumnat, Zamek i drewniana zabudowa ul. Złotej i ul. Poświętnej. Dla fanów kina polskiego spacer po Tykocinie nabiera innego znaczenia.

Inne interesujące miejsca w okolicy opisane przez nas

Supraśl – co warto zobaczyć – najważniejsze zabytki i atrakcje
Kraina Otwartych Okiennic – klimatyczne i kolorowe Podlasie, które zachwyci każdego turystę
Dubicze Cerkiewne – błękitny cmentarz – mamy w Polsce swój kolorowy cmentarz
Kasztelik – Korona Podlasia to obiekt wyjątkowy
Góra Grabarka – święta góra prawosławia – najbardziej magiczne miejsce na Podlasiu
Kruszyniany – co zobaczyć w wiosce zamieszkałej od wieków przez polskich Tatarów
Ruiny kościoła św. Antoniego w Jałówce

Internetowy przewodnik po Polsce

Zapraszamy do naszego Interaktywnego przewodnika po Polsce. Mapa ułatwi nawigację po naszych artykułach. Każde zaznaczone na mapie miejsce posiada aktywny link, który przeniesie was do obszernego artykułu. Fotki, historia, zabytki, legendy, godziny otwarcia muzeów, ceny biletów i wiele przydatnych wskazówek. Z mapą planowanie podróży po Polsce staje się proste. To ponad 400 opisanych dokładnie miejsc. W przypadku niektórych miast znajdziecie obszerny przewodnik. I oczywiście mnóstwo fotek, które uwielbiamy robić. Zapraszamy do podróży z nami. Mapa pozostanie zawsze jako pierwsza publikacja na naszej stronie. Będzie zawsze pod ręką. Zaglądajcie tu, ponieważ będziemy cały czas nasz przewodnik rozwijać i uaktualniać.