Nasze doświadczenia z dzieciństwa stanowią podstawę tego, kim jesteśmy, inspirację dla naszych postaw i źródło naszych przekonań. Jednym z najgłębszych sposobów, w jaki nasze dzieciństwo może wpływać na nasze życie, jest styl miłości. Styl miłości danej osoby definiuje się jako określony wzorzec zachowań związany z tym, jak przyjmuje i wyraża miłość, i jest w dużej mierze wzorowany na relacji z naszymi rodzicami.
Zdaniem naukowców istnieje pięć różnych stylów miłości: kontrolujący, zadowalający, ułatwiający, unikający i styl ofiary. Oto sześć sposobów, w jakie nasi rodzice wpływają na to, jaki styl miłości reprezentujemy w dorosłym życiu.
1. Uwaga lub jej brak
Nie jest tajemnicą, iż brak uwagi poświęconej dziecku przez rodzica wpływa bardzo negatywnie na poczucie wartości. Niezależnie od tego, czy twoi rodzice się rozwiedli, umarli, czy też byli nieobecni bo ważniejsza była dla nich praca zawodowa niż dom, dorastałeś w poczuciu, iż obok nie ma nikogo komu by na tobie szczerze zależało. To sprawiło, iż dość wcześnie dojrzałeś i wcześnie nauczyłeś się o siebie dbać. Jako dorosły odczuwasz przytłaczający strach przed bezradnością, który napędza twoją potrzebę kontrolowania wszystkiego przez cały czas, w tym szczególnie – twoich związków. Znani jako „kontrolerzy”, ludzie, którzy przyjmują ten szczególny styl miłości, są często asertywni, sztywni i zawzięci. Deficyt uwagi ze strony rodziców w dzieciństwie, w dorosłym życiu utrudnia im poleganie na innych, proszenie o pomoc i rezygnację z kontroli.
2. Wolność, którą nam dają
Zgodnie ze słynną psychospołeczną teorią rozwoju Erica Ericksona, kiedy nasi rodzice zachowują się zbyt zaborczo kontrolując nas i wykazując się nadopiekuńczością, wzrasta w nas poczucie wstydu, zwątpienia i bezradności, z którymi wielu z nas będzie walczyć, choćby jako dorośli. Może to doprowadzić do tego, iż staniesz się zbyt uległy i bierny w swoich związkach. I chociaż wiele osób na początku z pewnością doceni ten rodzaj ugodowości, z czasem mogą poczuć się sfrustrowani twoim brakiem zdecydowania, autonomii i inicjatywy. Z boku wygląda to tak, jakbyś nie wkładał w relację tyle samo wysiłku, co twój partner.
3. Akceptacja
Jeśli twoi rodzice byli wobec ciebie wyjątkowo surowi, jeżeli trudno było ich zadowolić, jeżeli miałeś poczucie, iż kochali cię tylko wtedy, gdy ci się udało, i byli na ciebie źli, gdy ci się nie udawało, prawdopodobnie rozwinąłeś kompulsywną potrzebę zadowalania innych ludzi. Dzieci, które za wszelką cenę walczą o aprobatę rodziców, stają się dorosłymi, którzy mają problem z odmową, zawsze stawiają innych ludzi na pierwszym miejscu i unikają konfliktów, choćby własnym kosztem. Boją się zawieść ludzi i mają tendencję do zmagania się z poczuciem niepewności i nieudolności.
4. Świadomość, iż możesz na nich liczyć
Czy często czujesz się samotny i niezrozumiany przez bliskich? Dzieje się tak, gdy dorastasz z nieprzewidywalnymi rodzicami. Są niestabilni, niewiarygodni i zawodzą twoje zaufanie. Mówią, iż cię kochają i iż będą dla ciebie zawsze, ale łamią jedną obietnicę po drugiej. Twoje potrzeby emocjonalne nigdy nie są przez nich konsekwentnie zaspokajane, pozostawiło ci to głęboko zakorzenione uczucia porzucenia, które sprawia, iż panicznie boisz się odrzucenia. Masz trudności z utrzymaniem intymnych relacji, ponieważ wykazujesz tendencję do idealizowania ludzi, których kochasz. Wymagasz zbyt wiele od partnera i nie dajesz mu prawda do popełnienia błędów. Od małego wiesz, jak boli, gdy zawiedzie cię ukochana osoba i starasz się za wszelką cenę przed tym zabezpieczyć.
5. Stosunek do emocji
Styl miłości charakteryzujący się hamowanymi emocjami, silną potrzebą niezależności i lękiem przed intymnością to tak zwany styl unikający. Ludzie, którzy przyjęli ten styl miłości, najprawdopodobniej mieli rodziców, którzy zaniedbali ich potrzeby emocjonalne i zniechęcali swoje dzieci do wyrażania uczuć. Może dlatego, iż sami nie wiedzieli, jak sobie z nimi radzić, czy też błędnie wierzyli, iż tłumienie emocji sprawi, iż te trudne i negatywne znikną. Twoi rodzice wychowali cię tak, abyś uwierzył, iż bycie zbyt emocjonalnym jest oznaką słabości i iż nie powinieneś potrzebować ludzi i szukać u nich pocieszenia. W związku z tym stałeś się bardziej wymagający wobec siebie, jakby oderwany od swoich uczuć i trudno ci się otworzyć, choćby na osobę, którą kochasz najbardziej na świecie.
6. Niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa
Traumatyczne wydarzenia, których doświadczamy w młodym wieku – szczególnie agresja ze strony własnych rodziców- mogą znacząco wpłynąć na sposób, w jaki postrzegamy swoje dorosłe relacje. Styl miłosny „ofiary” jest wynikiem dorastania w chaotycznym środowisku domowym lub życia ze złym lub agresywnym rodzicem. Te negatywne wczesne doświadczenia sprawiły, iż bałeś się zaufać, a jeszcze bardziej pokochać. Możesz zmagać się z uczuciem niepokoju, depresją i niską samooceną z powodu tego, jak byłeś traktowany. Tacy ludzie po prostu nieustannie czekają, aż w związku wydarzy się coś złego, ponieważ ból i dezorientacja są im znajome, a więc zawierają się w ich strefie komfortu.
Na podstawie: medium.com
