malutkie ślady wąskich nitek
komórki ułożone w pamięć
to jakieś nie wiem gdzieś pośrodku
może coś trochę tak pomiędzy
niezapisana forma wątków
i do samego końca dotrze
gdy ich obejmie wredna starość
co z tego mogli zrobić mądrzej
albo nie mogli tak być miało
szybkie refleksje nic poza tym
na żale czasu dziwnie mało
coś z nich zapisze tamto niebo
we krwi atomy wymienione
myśli pragnące ciągle czegoś
pamięć przemieli ważne słowa
wypowiadane były wszystkim
teraz już można je pochować
byłość w wymiarach odpowiednich
tak bezboleśnie dni przenika
i już za nikim nikt nie tęskni
coś z tego ciągle będzie świecić
kiedy popatrzą ujrzą zawsze
zgubili tylko czas jak dzieci
Statystyki: autor: Leon Gutner — 15 lut 2025, 16:49
