Agnieszka Łobacz, sinolożka i dyplomatka, w latach 80. pracowała w Ambasadzie Polski w Dżakarcie, którą w 1984 r. przez kilka miesięcy kierowała. Dzięki kontaktom z polskimi werbistami zainteresowała się tradycyjnymi tkaninami wytwarzanymi w tym rejonie świata – ikatami. Są one obok batików najbardziej popularnymi rodzajami tkanin w Indonezji. Ich nazwa pochodząca z języka malajskiego, oznaczająca „wiązać” lub „zawiązać” odnosi się do techniki farbowan
Tkaniny i rzeźby z Małych Wysp Sundajskich i Sumatry ze zbiorów Agnieszki Łobacz.
Agnieszka Łobacz, sinolożka i dyplomatka, w latach 80. pracowała w Ambasadzie Polski w Dżakarcie, którą w 1984 r. przez kilka miesięcy kierowała. Dzięki kontaktom z polskimi werbistami zainteresowała się tradycyjnymi tkaninami wytwarzanymi w tym rejonie świata – ikatami. Są one obok batików najbardziej popularnymi rodzajami tkanin w Indonezji. Ich nazwa pochodząca z języka malajskiego, oznaczająca „wiązać” lub „zawiązać” odnosi się do techniki farbowan