Twórczyni nagrania zamówiła stare zaproszenia ślubne przez internet. W zestawie, który otrzymała, znalazło się aż 18 kart z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Jeden szczegół od razu rzucił się jej w oczy.
REKLAMA
Zobacz wideo Wesele Sławomira i Kajry trwało aż 7 dni:
Pokazała zaproszenia ślubne z PRL. Tym różnią się od współczesnych
Jak zauważa @twoja.swiadkowa, prawie wszystkie zaproszenia z okresu PRL są bardzo minimalistyczne. Zwykle pojawiają się na nich niewielkie grafiki, całość jest najczęściej czarno-biała. Poza tym cechuje je znacznie mniejszy rozmiar niż tych współczesnych.
Brakuje w nich też pewnego elementu, który w tej chwili jest normą. - Jedną cechą, która łączy wszystkie te zaproszenia, jest to, iż nie są imienne. Są tylko imiona i nazwiska narzeczonych oraz informacja, iż zapraszają wraz z rodzicami - mówi autorka nagrania. Wynikało to prawdopodobnie z faktu, iż zaproszenia w tamtych czasach zwykle wręczano osobiście. Nie było więc potrzeby wymieniania w nich poszczególnych gości.
Jednak w zamówionym zestawie znalazło się także jedno zaproszenie, które wyróżnia się na tle pozostałych. Jest zdecydowanie mniej minimalistyczne. Zamiast niewielkiego rysunku, na okładce widzimy kolorowe zdjęcie. Egzemplarz pochodzi z 1980 roku.
"Chciałam swoje zrobić w takim stylu"
Nagranie zainteresowało wiele osób. Niektórzy komentujący przyznali, iż stare zaproszenia ślubne podobają im się znacznie bardziej niż te współczesne. Jeszcze inni podzielili się swoją wiedzą na ich temat.
Bardzo podobają mi się te zaproszenia - bardziej niż współczesne. Widać, ze grafiki i fonty były projektowane i dobierane przez artystów. Poza tym pamiętam, iż takie starsze zaproszenia często były też wytłaczane.
Mam też kilka zaproszeń swoich cioć i wujków sprzed 20-30 lat. Są naprawdę piękne i był taki moment, iż chciałam swoje zrobić w takim stylu
- możemy przeczytać w sekcji komentarzy pod nagraniem na Instagramie. Co uważasz na temat zaprezentowanych zaproszeń sprzed lat? Zachęcamy do udziału w sondzie i komentowania artykułu.
