Tak wygląda Korsyka. Tajemnicza flaga i cytadele na wzgórzach

Geneza wyniesienia w końcu XIII wieku ciemnolicego pobratymca Berberów i Arabów do rangi korsykańskiego symbolu to sprawa niejednoznaczna, szukająca odpowiedzi również w legendach, choć logiczna wydaje się koncepcja niegdysiejszego „zaczerpnięcia” jej z flagi Sardynii, na której cztery głowy tego samego rysunku widnieją w podziale czerwonego krzyża. Ciekawostką natomiast jest, iż wcześniej „Maur” miał kolczyki, a bandana przepasywała mu oczy. Zmiany jej usytuowania – oczywiste przesłanie ducha wolności – dokonał gen. Pasquale Paoli. Ów narodowy bohater wyspy przewodził niepodległościowemu powstaniu roku 1755, kończąc pięć wieków poddaństwa wyspy Genueńczykom, choć i Francuzi mieli tu swój udział. Paoli proklamował Republikę Korsyki i spisaną po włosku (nic dziwnego, skoro najpopularniejsze tu nazwiska to Luciani, Casanova i Albertini) Konstytucję Korsyki, która o 32 lata poprzedziła niesłusznie uważaną za pierwszą w historii Konstytucję Stanów Zjednoczonych Ameryki. Okres republikański wyspy zamknął rok 1789, kiedy definitywnie została ona regionem Francji o uzyskanej z czasem autonomii.