Tę piękną kobietę o cudownym głosie znała cała wieś. Maria śpiewała w chórze kościelnym, gdyż Bóg obdarzył ją wspaniałym głosem.
Nikt nigdy nie usłyszał od niej ani jednego słowa skargi na życie. Zawsze uśmiechnięta, piękna, uprzejma dla wszystkich. Maria pracowała w szkole, ucząc niełatwego przedmiotu – fizyki. Uczniowie bardzo ją lubili, podobnie jak przedmiot, którego starała się ich nauczyć z takim entuzjazmem.
Nazwali ją „świętą Marią”, bo przez wiele lat, odkąd mąż wyjechał, zostawiając ją z dziećmi, nikt nie widział przy niej żadnego innego mężczyzny. A przecież wyróżniała się niezwykłą urodą.
Gdy mąż opuścił rodzinę, Maria miała około 30 lat. Zostawił ją z dziećmi: syn miał wtedy 5 lat, a Marta 2.
Nikt nie wiedział, co zaszło między nimi i dlaczego mąż wyjechał. Maria postanowiła jednak, iż jej dzieci nie będą miały innego ojca.
Kobiety szeptały za jej plecami, iż „święta Maria” coś ukrywa, bo jak można być tak młodą i zupełnie zrezygnować z życia osobistego. Każda inna kobieta już dawno zaczęłaby na nowo układać swoje życie i znalazła kogoś, z kim mogłaby je dzielić.
Ale to nie dotyczyło Marii – nie chciała, by w jej rodzinie pojawił się ktoś obcy.
– Macie tylko jednego ojca! – stale powtarzała swoim dzieciom.
I tak Maria przeżyła swoje życie: mąż gdzieś żył, miał może inne kobiety, a ona, samotnie z dziećmi, żyła bez męskiego wsparcia.
Całkowicie poświęciła się dzieciom i przez te wszystkie lata żaden obcy mężczyzna nie przekroczył progu jej domu.
Gdy Maria skończyła 55 lat, syn zrobił jej prezent – zabrał ją do siebie, do Szwajcarii. Został lekarzem i rozpoczął tam karierę.
Do swojego nowego życia zabrał także Marię, ponieważ była jeszcze taka młoda i miała wszystko przed sobą.
Dzieci wierzyły, iż ich mama będzie jeszcze szczęśliwa. Bo przecież jak nikt inny zasługuje na szczęście.
