**Tajemnica piwnicy: dramat niespodziewanego bogactwa**
W spokojnej wsi Jaskółkowie, gdzie morska bryza miesza się z zapachem sosnowych lasów, a stare domy skrywają echa przeszłości, młode małżeństwo, Kacper i Bogna, urządzali swój nowy dom. Zaczęli od sprzątania, chcąc tchnąć życie w stare ściany. Kacper zszedł do piwnicy, by uporządkować bałagan. Wyciągnął dziesiątki słoików z przetworami, gwizdając z niedowierzaniem.
– Bognuś, twoi rodzice naprawdę tak lubią kiszone ogórki? – zawołał.
– Po co im aż tyle? – zdziwiła się żona, rozkładając ręce.
Kacper posprzątał piwnicę, a następnego dnia zabrał się za drugą, ukrytą pod warsztatem pradziadka. Tam panował chaos. Przesuwając graty, zauważył pod półką dwa dziwne cegły. Wyciągnął je, a za nimi – zardzewiałą metalową skrzynkę. Serce zaczęło mu walić. Otworzył wieko i zastygł w bezruchu.
Ostatni rok był dla Kacpra pełen zmian. Skończył studia, ożenił się z Bogną – poznali się na ekonomii. Pracowali w supermarkecie, oszczędzając na wesele. Po hucznej zabawie stanął jednak problem: gdzie zamieszkać? We wsi Kacpra mieszkała babcia, która ostatnie lata opiekowała się swoim ojcem – pradziadkiem. Ten dożył 92 lat i niedawno odszedł. Rodzice Kacpra zabrali babcię do siebie, a dom pradziadka podarowali młodym. Para była zachwycona: dom przestronny, solidny. Babcia, przepisując go na wnuka, powiedziała tajemniczo:
– Twój pradziadek był bogaty, zanim stał się dziwakiem. choćby później krzątał się po gospodarstwie, choć rankiem zapominał, co robił.
– Babciu, o co ci chodzi? – zdziwił się Kacper.
– Kacperku, przeszukaj dokładnie każdy kąt. Może znajdziesz skarb.
– No co ty, skarb? – roześmiał się.
– Nie śmiej się! Piętnaście lat temu, gdy jego pamięć zawodziła, znaleźliśmy jedną schowkę. Za to twoi rodzice kupili mieszkanie i samochód. Ale czuję, iż to nie był koniec…
Młodzi się wprowadzili i zabrali do pracy. Wyremontowali dom, wydając wszystkie weselne oszczędności – na meble już nie starczyło. Kacper, złota rączka, naprawiał stare meble pradziadka, coś przywieźli też od rodziców. Dało się żyć! Potem wzięli się za piwnice – były dwie: jedna pod domem, druga pod warsztatem. Pierwszą posprzątali szybko. Drugą, zaniedbaną od lat, Kacper porządkował sam. Wyrzucał śmieci, aż zauważył podejrzane cegły. Za nimi – skrzynkę. Drżącymi rękami otworzył… i oniemiał. Dolary! Dziesięć paczek po dziesięć tysięcy!
Wpadł do domu, zatrzaskując drzwi:
– Bognuś, zobacz, co znalazłem!
– O mój Boże! – Bogna zakryła usta. – Ile tego!
– Babcia mówiła, iż pradziadek był bogaty. Pewnie schował i zapomniał – Kacper wziął paczkę. – Te stare, z poprzedniego wieku.
– Też – potwierdziła Bogna, przeglądając kolejną.
– Dwie paczki są nowe, reszty bank nie przyjmie – westchnął.
– Dwadzieścia tysięcy starczy na własny interes – zamyślił się.
– Kacper, jaki interes w Jaskółkowie? Mieliśmy otworzyć sklep w mieście! – zaprotestowała.
– I otworzymy.
– Poczekaj, sprawdźmy, co zrobić ze starymi dolarami – sięgnęła po laptop. – Niektóre banki wymieniają, ale z prowizją.
– Niech będzie prowizja.
– Kacper, jesteśmy bogaci! – rzuciła mu się na szyję.
– Nie ciesz się za wcześnie! Wyobraź sobie, jak przyjdziemy do banku z takimi banknotami. A jeżeli zaczną pytać? Trzeba to ogarnąć.
– Ogarniemy – skinęła stanowczo.
– Jeszcze jedno, Bognuś. jeżeli wszystko wyjdzie, podzielimy się z rodzicami – twoimi i moimi. Wydali tyle na wesele. I babci damy – to jej dom. A przede wszystkim postawimy pradziadkowi porządny nagrobek.
– Oczywiście, Kacper, podzielimy się! I nagrobek będzie – zgodziła się.
W sobotę przyjechali rodzice i babcia – mieli kopać ziemniaki. ale Kacper posadził wszystkich przy stole i oznajmił:
– Babcia mówiła, iż w domu może być skarb. Znaleźliśmy dolary, ale stare.
Bogna rozłożyła paczki na stole. Rodzina oniemiała, oczy im się zaokrągliły. Kacper ciągnął dalej:
– Co robimy?
– Kacperku, mówiłam o skarbie – oprzytomniała babcia. – Znaleźliście, to wasze.
– A wam nic nie grozi? – zaniepokoiła się teściowa.
– Nie wzięliśmy cudzego – uspokoiła Bogna.
– Są ograniczenia w wymianie? – spytał ojciec Kacpra.
– Są, biorą prowizję.
– Co postanowiliście?
– Jedną paczkę już wymieniliśmy – uśmiechnął się Kacper. – Chcemy się z wami podzielić. Wydaliście tyle na wesele.
Położył po paczce przed rodzicami i babcią:
– Nie trzeba – machnęła ręką. – Gdzie ja to podzieję?
– Weź, babciu, przyda się – nalegał.
Bogna podała adresy kantorów.
– Chcemy też postawić pradziadkowi nagrobek – dodał Kacper.
– To święty obowiązek – przytaknął ojciec.
– A jeszcze – ciągnął – jest niedaleko dom dziecka. Potrzebują samochodu. Kupimy im.
– A dla siebie co zostawicie? – spytał teść.
– Zaczniemy swój biznes. Mamy pomysł, miejscowi będą zadowoleni.
– Dobrze was wychowaliśmy – uśmiechnął się ojciec.
– No to dość gadania – przerwała babcia. – Ziemniaki czekają, a wy tu siedzicie!
Minęły dwa lata. We wsi powstała mała farma. Pieniędzy pradziadka nie starczyło – wzięli kredyt. Produkcja szła jak burza, interesy się kręciły. Od początku postanowili: dziesięć procent zysków na cele charytatywne. Niedawno urodził im się syn, ku euforii całej rodziny.
**Lekcja:** Bogactwo nie jest celem, ale narzędziem. Prawdziwe szczęście leży w dzieleniu się nim z tymi, których kochamy, i tymi, którzy go potrzebują.
